กี่ตำเสื่อ หรือเครื่องทอเสื่อบ้านแดง อำเภอตระการพืชผล จังหวัดอุบลราชธานี จะมีลักษณะต่างจากที่อื่น โดยไม่เป็นกี่ทอเสื่อที่สามารถเคลื่อนที่ได้ แต่วางติดกับพื้นดิน โดยการนำไม้เสามาวาง เป็นกรอบ 4 ด้าน ทางยาว คือทางที่ใช้ขึงเส้นด้าย (เหมือนกันเส้นยืนขอกี่ทอผ้า หรือ กี่กระตุก) ส่วนทางกว้างเอาไว้สำหรับใส่ฟืมทอเสื่อ เพื่อที่จะไว้ตำหรือฝัดเส้นกกให้ประสานกันแน่น ความกว้างของฟืมจะเป็นตัวกำหนดความกว้างของผืนเสื่อกก ซึ่งปกติจะมีความกว้างที่ 1 เมตร 1.5 เมตร และ 2 เมตร ส่วนความยาวจะใช้ไม้หลักเป็นตัวกำหนดก่อนที่จะขึงเส้นด้าย เช่น ถ้าต้องการสื่อที่มีความยาว 10 เมตร ก็จะปักไม้หลักสำหรับขึงเส้นได้ไว้ที่ 10 เมตรเส้นกัน กี่ทอเสื่อประเภทนี้จะทำถาวรไว้ที่ใต้ถุนบ้าน ซึ่งเป็นเช่นนี้มาตั้งแต่โบราณ เพราะชาวบ้านจะทอเสื่อไว้ใช้กันเองในครอบครัว เมื่อต้องตำก็แค่ไปเตรียมตัดและตากต้นกก แล้วนำมาทอที่ใต้ถุนบ้าน โดยผู้ชายจะเป็นคนตำฟืมเพื่อให้กกประสานกันแน่น ส่วนผู้หญิงจะสอดไม้ซี่ที่มีเส้นกกเข้าไปตามทางขวางของเส้นด้าย ในช่วงที่ตำก็มักจะมีการรวมกลุ่มของเพื่อนบ้าน มานั่งคุยกันในเรื่องสัพเพเหระและปรึกษาหารือเรื่องต่าง ๆ กันไปด้วย นอกจากนี้ต้นกกถือว่าเป็นวัชพืช จึงเรียกได้ว่าเป็นการนำสิ่งเหมือนจะไม่มีประโยชน์มาใช้ประโยชน์ได้อย่างแท้จริง รูปลักษณ์ของกี่ทอเสื่อในแต่ละพื้นที่จะมีลักษณะแตกต่างกันไป บางท้องถิ่นที่เริ่มมีการประยุกต์นำเสื่อกกที่ได้มาทำเป็นกระเป๋า หรือ เครื่องใช้ในบ้านอื่น ๆ ก็จะมีการทำเครื่องทอที่มีขนาดเล็กลงให้เหมาะกับผลิตภัณฑ์ที่ต้องการ จึงเป็นเรื่องที่น่าจะศึกษาต่อไปได้ กี่ตำเสื่อกกเป็นของนางบุญสอน เหลากลม ปราชญ์ชาวบ้านด้านการทอเสื่อกก เป็นชาวบ้านแดงอาศัยอยู่บ้านเลขที่ 21 หมู่ 1 บ้านแดง ตำบลบ้านแดง อำเภอตระการพืชผล จังหวัดอุบลราชธานี