สุสานพระยาสายบุรี หรือสุสานพระยาสุริยสุนทรบวรภักดีศรีมหาราชามัตตาอับดุลวิบูลย์เป็นที่ฝังศพเจ้าเมืองสายบุรี ในสมัยการปกครองเจ็ดหัวเมือง พระยาสุริยะสุนทร หรือชื่อเต็มคือ พระยาสุริยะสุนทรบวรภักดีศรีมหารายามัตตาอับดุลวิบูลย์ ขอบเขตต์ ประเทศมลายู เป็นตำแหน่งบรรดาศักดิ์ของเจ้าเมืองสายบุรีที่พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าฯ แต่งตั้ง และได้ยกเลิกตำแหน่งดังกล่าวในปี พ.ศ.๒๔๔๕ เนื่องจากมีการปฏิรูปการปกครองจากระบบหัวเมือง เป็นมณฑลเทศาภิบาลสุสาน พระยาสายบุรีสองท่านคือ ตนกูยาลาลุดดินและตนกูอับดุล กอเดร์ สร้างด้วยหินแกรนิต ประกอบด้วยหินครอบ และหินแกะสลักลวดลายสวยงามวางบนเนินสูง มองดูโดดเด่น สุสานหนึ่งสลักข้อความระบุปีฮิจเราะ ๑๒๘๕ ตรงกับ พ.ศ.๒๔๐๘ ซึ่งน่าจะเป็นปีเสียชีวิตของตนกูยาลาลุดดิน อีกสุสานหนึ่งตั้งอยู่ใกล้กัน ไม่มีข้อความใด ๆ สลักไว้

มีลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ยาว ๕ เมตร กว้าง ๒ เมตร ก่ออิฐถือปูนมีสลักสวดลายบนฐานเป็นสายพรรณพฤกษา ด้านบนมีเสาหินแกรนิต (ตานอน) ๒ เสา ยอดเสามีหินทรงกลมซ้อนกัน ตัวเสาปรากฎลวดลายมีลักษณะเหมือนพื้นวังตามแบบศิลปะชวา สิ่งที่มีค่าทางโบราณวัตถุ คือ แผ่นไม้แกะสลักที่วางอยู่เหนือหลุมศพเป็นแผ่นไม้เนื้อแข็ง คล้ายกับไม้เคี่ยมแกะสลักเป็นนามพระนาบีมูฮัมหมัด เป็นอักษรอาหรับนามเดียว แต่เขียนเป็น ๒ ตัวอักษร อักษรหนึ่งเขียนแบบธรรมดา อีกอักษรหนึ่งเขียนกลับหลังแล้วนำมาชนกัน อักษร ดังกล่าวอยู่ในกรอบวงกลม