ศาลานางขาวตั้งอยู่บ้านกู่ หมู่ที่ ๒ ตำบลกู่สันตรัตน์ อำเภอนาดูน จังหวัดมหาสารคาม อยู่ห่างจากที่ว่าการอำเภอไปทางทิศตะวันออก ประมาณ ๔.๕ กิโลเมตร และอยู่ทางทิศตะวันออกของบ้านกู่ตามหลักฐานเดิมและซากปรักหักพังที่ปรากฎ สันนิษฐานว่าศาลานางขาวเป็นสถานที่ประกอบพิธีกรรมทางศาสนา หรือศาลาที่พักคนเดินทางในสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ พระมหากษัตริย์ของขอมในช่วงพุทธศตวรรษที่ ๑๘ ในบริเวณดังกล่าวมีหลักฐานอื่นๆที่เป็นซากปรักหักพังลักษณะคล้ายคอกม้า หรือโรงช้าง หลักฐานที่ยังคงอยู่ปัจจุบันคือ เสาไม้ที่เป็นเพนียงช้างสาเหตุที่เรียกว่าศาลานางขาว เนื่องจากมีการขุดค้นพบเทวรูปนางอุมาทำด้วยศิลาสีขาว จึงไดเตั้งชื่อศาลาตามเทวรูปที่ได้ขุดพบ ได้พบศิลาจารึก ๑ หลัก และสูง ๒๑ เซนติเมตร กว้าง ๙ เซนติเมตร หนา ๔.๕ เซนติเมตร มีอักษรบันทึกอยู่ จำนวน ๑๔ บรรทัด ยังมีหลักฐานอื่นๆคือ ภาชนะดินเผา แบบทวารวดีร่วมกับเครื่องถ้วยจีนสมัยราชวงศ์ซุ่ง (แบบซิ่งไป) และเครื่องเคลือบแบบเขมร ศาลานางขาวสร้างขึ้นตามความเชื่อในพุทธศาสนานิกายมหายาาน เป็นศิลปะแบบบายน

เป็นโบราณสถานตามพระราชบัญญัติโบราณสถาน โบราณวัตถุ ศิลปวัตถุ และพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พ.ศ.๒๕๐๔ แก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติโบราณสถาน โบราณวัตถุ ศิลปวัตถุ และพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ(ฉบับที่ ๒) พ.ศ.๒๕๓๕