เป็นการแสดงที่เกิดจากความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ของอาจารย์อุมา คำแถม ครูโรงเรียนบ้านลาดวิทยา เมื่อประมาณกว่า ๑๐ ปี มาแล้ว โดยท่านได้แรงบันดาลใจจากนักการภารโรงของโรงเรียนบ้านลาดวิทยาในอดีตกลุ่มหนึ่ง ประกอบด้วย นายเยื้อง ประสมศรี นายถม เอิบอิ่ม นายกุม และนายรอด ที่ทำน้ำตาลโตนดในโรงเรียน จึงมีโอกาสได้เห็นขั้นตอนการทำน้ำตาลโตนดโดยละเอียด จึงคิดที่จะนำท่าทาง และขั้นตอนในการทำน้ำตาลโตนดมาประยุกต์ประดิษฐ์เป็นท่ารำในการแสดง และตั้งชื่อว่า เซิ้งทำตาล ต่อมามามีผู้ทักท้วงว่า คำว่า “เซิ้ง” เป็นการแสดงของภาคอิสาน จึงเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น “การแสดงเต้นรำทำตาล” โดยได้รับคำแนะนำจากอาจารย์โสภณ แสงอยู่ ซึ่งเป็นอาจารย์สอนดนตรี หมวดศิลปะโรงเรียนบ้านลาดวิทยาเช่นเดียวกัน ในเรื่องการใส่ท่าทางตามขั้นตอนการทำน้ำตาลโตนดโดยละเอียด และใช้กลองยาวเป็นเครื่องดนตรีประกอบท่ารำ

ท่ารำ

ประยุกต์นำขั้นตอนของอาชีพการทำน้ำตาลโตนดซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของชาวบ้านลาดทุกขั้นตอนมาประดิษฐ์เป็นท่ารำได้แก่ ท่าแหงนมองต้นตาล ท่าปีนต้นตาล(ขึ้นตาล) ท่านวดตาล ท่าปาดตาล ท่ารองน้ำตาล ท่ารมกระบอก ท่าเทน้ำตาลใส่กระทะ ท่าเคี่ยวตาล ท่ากระแทกน้ำตาล และท่าหยอดน้ำตาล หากเป็นพิธีเปิดจะเตรียมน้ำตาลโตนดของจริงให้ผู้แสดงนำไปมอบให้ผู้เป็นประธานในพิธีด้วย

อุปกรณ์ประกอบการแสดง

ใช้อุปกรณ์จริง และอุปกรณ์จำลองที่ทำขึ้นเพื่อการแสดงโดยเฉพาะ ได้แก่ เตาตาล กระทะ กระบอก มีดปาดตาล เหล็กกระแทก ไม้ขนวน

การแต่งกาย หญิง สวมเสื้อแขนกระบอกนุ่งผ้าซิ่น

ชาย สวมเสื้อม่อฮ่อม นุ่งกางเกงขาก๊วยสั้น

การสืบทอด/การเผยแพร่

“การแสดงเต้นรำทำตาล” ได้รับการเผยแพร่ครั้งแรกในพิธีเปิดปั๊มน้ำมันปิยะจิต จังหวัดเพชรบุรี สำหรับการถ่ายทอด ได้มีการถ่ายทอดและฝึกซ้อมนักเรียนของโรงเรียนบ้านลาดวิทยา และนำการแสดงเต้นรำทำตาล ไปแสดงในงานต่าง ๆ อาทิ งานพระนครคีรี งานลูกเสือโลก งานกิจกรรมต่าง ๆของโรงเรียน และพิธีเปิดงานต่าง ๆเป็นต้น