วัดศาลาแก้ว เป็นวัดที่สร้างในสมัยโบราณ เป็นวัดเก่าแก่วัดหนึ่งในอำเภอหัวไทร สร้างในสมัยกรุงศรีอยุธยา เมื่อพุทธศักราช ๒๒๗๙ สมัยพระเจ้าบรมโกษฐ เป็นพระมหากษัตริย์และได้รับวิสุงคาสีมา เมื่อพุทธศักราช ๒๓๕๕ สมัยกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้นตรงกับรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย หรือรัชกาลที่ ๒ แห่งราชวงศ์จักรี เป็นชื่อวัดศาลาแก้ว โดยสมบูรณ์ โบราณสถานและโบราณวัตถุที่เป็นหลักฐานทางโบราณคดียืนยันถึงความเก่าแก่มากที่สุด ปรากฏให้เห็นมากระทั่งปัจจุบัน คือ ศาลาการเปรียญหรือวิหารกุฎิแฝด เรือนางยวน มหาโพธิใหญ่ วัดศาลาแก้วเคยเป็นวัดที่เจริญรุ่งเรืองและมีชื่อเสียงมาก่อนในอดีต และมีพระเกจิ อาจารย์เป็นที่เคารพนับถือของชาวพุทธ ชุมชนบ้านศาลาแก้วและภาคใต้ หรือในเมืองหลวง วัดศาลาแก้วตั้งอยู่ใจกลางชุมชนบ้านศาลาแก้วและชุมชนละแวกใกล้เคียงในสมัยนั้น มีคลองหัวไทร ปากพนังไหลผ่าน เป็นสาขาหนึ่งของแม่น้ำปากพนังในสมัยโบราณ ความเจริญทางอารยธรรม วัฒนธรรม ประเพณี วิชาความรู้ ศิลปะวิทยาการต่าง ๆ อยู่แถบลุ่มแม่น้ำและหัวเมืองชายฝั่งทะเลแทบทั้งสิ้น มีการติดต่อค้าขายแลกเปลี่ยนต่างชุมชน ต่างเมือง ต่างประเทศ ก็ยังมี ซึ่งจากคำบอกเล่าของผู้เฒ่า ผู้อาวุโสว่า มีเรือสำเภาจีนกางใบเข้ามาค้าขายนำเอาเครื่องถ้วยชามเบญจรงค์หลากสี ของกินของใช้มาแลกเปลี่ยนกันอยู่เสมอ ในสมัยนั้นซึ่งก็พอสันนิษฐานว่า ชุมชนบ้านศาลาแก้วเป็นชุมชนใหญ่ที่เจริญมาก่อนแล้ว และเป็นชุมชนที่มีความอุดมสมบูรณ์ ทรัพย์สินส่วนหนึ่งก็เหลือใช้ บรรพบุรุษที่มีจิตใจสูงส่งศรัทธาในพระพุทธศาสนา มีการจัดตั้งวัดเกิดขึ้น ซึ่งถือว่าบรรพบุรุษเหล่านั้นมีความคิดที่ประเสริฐ สร้างสรรค์ มองการณ์ไกลหรือมีวิสัยทัศน์ เป็นผู้เจริญเคารพในภูมิปัญญาอันล้ำเลิศและสำนึกในคุณความดีแก่บรรพบุรุษ ที่ได้จัดสร้างวัดเพื่อใช้ประกอบพิธีกรรมทางศาสนา เป็นดินแดน สว่าง สงบ แห่งจิตใจ เกิดขึ้นในชุมชนจนถึงปัจจุบัน และจะสืบสานปณิธานต่อไปตามกำลังศรัทธาและช่วยกันจรรโลงพระพุทธศาสนาให้เจริญ ยั่งยืน ตลอดไป