โปงไม้ เป็นวัสดุตีเป็นสัญญาณของพื้นบ้านอีสาน มีหลายชนิด เช่น เกราะ กะลอ มักใช้ตามวัดวาอาราม ซึ่งจะมีขนาดใหญ่ เล็กต่าง ๆ กัน การตีโปงนิยมตีบอกเวลาเช้า เวลาเย็น ที่เรียกว่า ตีโปงเช้าเพื่อพระออกบิณฑบาตร ตีโปงแลงเพื่อให้พระลงอุโบสถ์ จึงนับว่าโปงเป็นสิ่งที่มีประโยชน์ในสังคมพุทธศาสนา ผลิตจากไม้เนื้อแข็ง เช่น ไม้หมากหาด ไม้ตะเคียน ไม้ประดู่ สว่าน สิ่ว เหล็กเจาะรู ขวาน บุ้ง ตะไบ การที่จะทำโปงให้มีเสียงกังวาล ช่างฝีมือจะขุดแต่งโพรงข้างในให้เป็นทรงกรวยสอบขึ้นจนทะลุหัวโปงเป็นรูเล็ก ๆ ที่เรียกว่า รูแพ นอกจากนี้การแขวนโปงควรแขวนให้ห่างจากพื้นดินประมาณ ๑ คืบ ฝังหม้อหรือไหไว้ในดิน ให้ตรงกับปากโปง เมื่อกระทุ้งหรือเคาะเสียงโปงจะสะท้อนเข้าไปในโพรงไห ขยายความดังจากเดิมขึ้นไปอีก