ชื่อพิธีไหว้เจ้าที่
พิธีไหว้เจ้าที่เป็นพิธีกรรมที่จัดขึ้นเพื่อบวงสรวงเจ้าที่บ้าน ผู้เป็นเทพารักษ์ประจำพื้นที่ และอาคารบ้านเรือน เพื่อขอความสวัสดี และขอความปลอดภัยให้เกิดขึ้นกับผู้ที่อาศัยอยู่ในบ้านเรือน

ประวัติความเป็นมาของพิธีไหว้เจ้าที่ สืบทอดต่อ ๆ กันมาจากบรรพบุรุษ จนกลายเป็นประเพณี หรือพิธีกรรมที่สืบทอดกันมายาวนานเป็นหลักปฏิบัติที่เจ้าของบ้านและผู้ที่อาศัยอยู่ในบ้านถือปฏิบัติเพื่อเป็นการเซ่นไหว้เจ้าที่ เจ้าทาง ที่คอยดูแลปกปักรักษาบ้านเรือน การไหว้เจ้าที่จะปฏิบัติกันเป็นประจำทุกปี ปีละ ๑ ครั้ง ในช่วงเดือนหกตามปฏิทินของศาสนาพุทธ(หรือประมาณเดือนเมษายน-เดือนพฤษภาคม) โดยจะเลือกใช้วันอังคาร และวันเสาร์ ที่มีฤกษ์ดีเหมาะในการทำการมงคล เท่านั้น ส่วนเวลานั้นจะใช้ช่วงเช้าห้ามเลยเที่ยงวัน

เครื่องบูชามีขันใส่หมากพลู ดอกไม้ เทียน เงิน ๑๒ บาท (ซึ่งเชื่อกันว่า เจ้าที่ชรามากแล้ว หมากพลูนิยมตะบันเสียก่อน)
เครื่องเซ่นสังเวยมีไก่ต้มทั้งตัว ๑ ตัว ข้าว ๑ ถ้วย ปลากระป๋อง ๑ ถ้วย ผักและน้ำพริก ๑ ถ้วย ข้าวเหนี่ยว ๑ ถ้วย ขนมโค ๑ ถ้วย ขนมแดง ๑ ถ้วย กล้วยหรืออ้อย ๑ ถ้วย โอเลี้ยง ๑ แก้ว น้ำสะอาด ๑ แก้ว เหล้า ๑ แบน ในการไหว้เจ้าที่นั้นจะมีผู้ที่มีความรู้ในการประกอบพิธีกรรมทำหน้าที่เป็นหมอ เรียกว่า “หมอไหว้เจ้าที่” โดยพิธีกรรมเริ่มต้นตั้งแต่จุดเทียน ตั้งนะโม ๓ จบ ชุมนุมเทวดา ไหว้สัคสคีใหญ่ จบแล้วกล่าวคำอธิฐาน อ้อนวอน เจ้าที่บ้านว่า วันนี้เป็นวันดี เจ้าบ้านเขารำลึกพระคุณของท่านที่ได้ให้ที่ให้ทางตั้งบ้านเรือนและ ที่อยู่อาศัย ขอให้ท่านมารับเอาเครื่องเซ่นสังเวย เมื่ออิ่มสำราญแล้ว ช่วยคุ้มครองรักษาให้เจ้าของเรือนอยู่เย็นเป็นสุข มีลาภมีชัย ปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ อันตรายทั้งปวง

กลุ่มคนที่เชื่อการไหว้เจ้าที่จะกระทำโดยทั่วไปในกลุ่มชาวไทยพุทธ