"เตารีด โบราณ" : อุดเตาเป็นภาษาไทยโบราณ ใช้เรียกเครื่องใช้ที่ปัจจุบันเราเรียกว่า"เตารีด"และเป็นเตารีดที่ใช้กันในสมัยก่อน เมื่อประมาณ 50 ปี มาแล้ว เตารีดใช้ถ่าน จะทำด้วยทองเหลือง หล่อ ผ่าด้านบนของเตารีดมีบานพับด้านท้ายเตา (เปิดฝาบนหงายขึ้น ด้านปลายมีสลักงอ ๆ ที่ใช้แรงโน้มถ่วงเป็นตัวทำให้ล๊อก จะเปิดได้โดยหาฉนวนความร้อนเขี่ยเบา ๆ ก็จะเปิดออกโดยง่าย ในการใช้งานนาน ๆ อาจจะต้องเติมถ่านไฟ หรือเขี่ยถ่านให้ขี้เถ้าล่วงลงไป จะต้องเปิดฝาเพื่อการดังกล่าว ในเตาที่ด้านล่างจะมีตะแกรง เหล็กหล่อสูงราว 1 เซนติเมตรจากพื้นและขอบล่าง ซึ่งเป็นที่มาของ"เตารีดโบราณ"

ลักษณะของเตารีดโบราณ :พื้นของเตารีดเป็นสามเหลี่ยม ด้านในของเตารีดจะมีตะแกรงรองรับถ่านไฟและขี้เถ้าจะล่วงลงไปใต้ตะแกรง ถ้าถ่านไฟหมดเราก็เติมถ่านไฟใหม่ได้ จนกว่าจะใช้งานเสร็จ ด้ามจับเตารีดทำด้วยทองเหลืองและมีไม้ทำเป็นที่จับเตารีดหุ้มเหล็กทองเหลืองอีกทีหนึ่ง ฝาของเตารีดเปิด-ปิดออกได้เพราะมีเหล็กเป็นตัวล็อคไว้

วัสดุที่ใช้ทำเตารีดโบราณ :ทำมาจากเหล็กทองเหลือง,ไม้กลมเหลาสำหรับที่จับเตารีด

แหล่งที่มาของเตารีดโบราณ :นางรุจี จองทอง บ้านเลขที่ 46 หมู่ที่ 11 บ้านหนองแก ตำบล นาเพียง อำเภอ ชุมแพ จังหวัด ขอนแก่น