"อุติ่ง" เป็นเครื่องรางของชาวไทยใหญ่ แกะจากงาอาธรรพ์ประเภทงากำจัดงากำจาย เครื่องรางมรดกตำนานแห่งแดนล้านนาที่ชนชาวไทใหญ่หวงแหนมากที่สุด ถึงขนาดที่ว่า ถ้าตายให้เอาไปฝังกับศพเจ้าของด้วย เป็นมรดกตำนานจากปู่ย่าตายายที่สืบทอดกันมาแต่เก่าก่อนอีกทั้งเป็นงานชิ้นเอกที่บ่งบอกถึงความละเอียด อ่อนช้อยของงานช่างศิลปไทยใหญ่ได้เป็นอย่างดี

"อุติ่ง" มีด้วยกันหลายแบบ เช่น พระนั่งบนหลังช้าง หรือ พระชัยหลังช้าง อิ่นบนหลังช้าง คนขี่ช้าง และ คนนั่งดีดพิณบนหลังช้าง แต่ละชิ้นมีประวัติและการสร้างที่แตกต่างกัน การใช้ก็ใช้ไปคนละทาง อย่างอิ่นนั่งบนหลังช้างก็ใช้ไปในทางเรื่องมหาเสน่ห์มหานิยม สำหรับคนนั่งดีดพิณบนหลังช้างนี้ เป็นเครื่องรางเหมาะสำหรับพ่อค้า ใช้ในการติดต่อค้าขายสินค้า จึงมีให้พบเห็นกันน้อย มีรูปแบบอันเป็นเอกลักษณ์ที่สำคัญหนึ่งเดียวคือจะแกะเป็นรูปคนนั่งบนหลังช้างและจำแนกออกเป็นรูปลักษณ์ที่แตกต่างกันตามจุดประสงค์เจตนารมย์ของปู่ครูผู้สร้าง เช่นคนดีดพินที่มีความหมายถึง Happy life อยู่ดีมีสุข เมตตา โชคลาภ,คนนั่งซ้อนท้ายกัน หมายถึง ไปหนึ่งได้กลับมาสอง ดีทางค้าขาย มหานิยม ,หรือแกะเป็นคนหันหน้าเข้าขากัน (อิ่น) นั่งบนหลังช้างหมายถึง เรื่องของปิยะหรือมหาเสน่ห์ เป็นต้น

"อุติ่ง" งาแกะจึงเป็นทั้งเครื่องรางและงานศิลป์ที่สะท้อนแนวคิด ขนบประเพณีแห่งล้านนา ที่ควรค่าแก่การอนุรักษ์เป็นอย่างยิ่งและที่สำคัญ"อุติ่ง"งาแกะนี้เป็นของที่มีคุณค่ามากสำหรับชนชาวไทใหญ่เรียกว่า เป็นเครื่องรางที่หวงแหนกันเป็นที่สุด หากมิใช่ญาติหรือคนที่รักกันจริงๆการที่จะได้มาก็ยากนักที่จะได้เป็นผุ้ครอบครอง