ชื่อพื้นเมือง : ฉก (ภูเก็ต พังงา) โยก (สตูล) เนา (ตรัง) กาชก (ชุมพร) ชิด

(ภาคกลาง) ตาว (ภาคเหนือ)

ลักษณะลำต้น : เป็นไม้จำพวกปาล์ม มีลำต้นตรง ขนาดใหญ่กว่าต้นตาล

สูงประมาณ20–25 เมตร ต้นชกมีอายุประมาณ 30 ปี

ใบ : มีลักษณะคล้ายใบมะพร้าว แต่ใหญ่และแข็งแรงกว่า ก้านใบ

และทางใบเหยียดตรงกว่าใบมะพร้าว มีรกสีดำตามกาบใบ

หนาแน่น มีความยาวประมาณ 3 เมตร

ดอก : ดอกหรืองวงของต้นชก จะออกดอกจากส่วนบนใกล้ยอดของ

ลำต้น มีนิ้วหรือก้านดอกห้อยเป็นพวง ยาวประมาณ 3–5

เมตร ต้นชกจะออกดอกประมาณเดือนกันยายน–ตุลาคม

ผล : ออกผลเป็นทะลาย เนื้อคล้ายผลหลุมพี ภายในผลมี 3 เมล็ด

ภายในเมล็ดมีเยื่อหุ้มอยู่ด้วย ผลแก่ราวเดือนมกราคมถึง

กุมภาพันธ์ ต้นชกตัวผู้เมื่อออกดอกแล้วจะไม่มีผล

ประโยชน์ : 1. เนื้อเมล็ด ใช้รับประทานเป็นของหวาน ก่อนรับประทาน

ต้องนำไปต้มก่อน แล้วจึงผ่าเพื่อแคะเอาเนื้อออกมา

เพราะมีเยื่อหุ้มอยู่จะทำให้เกิดอาการคันได้ ยอดอ่อน ใช้

ทำอาหารได้ทั้งคาวและหวาน งวงหรือดอก ใช้ทำน้ำตาล

ชก คล้ายน้ำตาลโตนด

2. เส้นใยของต้นที่เรียกว่ารกชกใช้ทำแปรง

3. ก้านใบใช้ทำไม้กวาด

4. ใบของต้นชก ใช้มุงหลังคา