แหย่งช้างโบราณ ตั้งอยู่ที่พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวิจารณ์สังฆกิจ หรือพิพิธภัณฑ์พื้นบ้านวัดศรีจันทร์ ทำจากไม้ หวายและเชือกโดยปกติแหย่งที่ใช้โดยทั่วไปมีหลายขนาดขึ้นอยู่กับความเติบโตของช้างช้างที่โตเต็มที่แล้ว คืออายุตั้งแต่สิบเก้าปีขึ้นไปใช้แหย่งขนาดกว้าง 52 เซนติเมตร ยาว 130 เซนติเมตร สูง 60 เซนติเมตร ซึงเป็นมาตรฐานสำหรับช้างที่สมบูรณ์เต็มที่ หากเป็นช้างขนาดเล็กแหย่งจะเล็กลง เมื่อทำแหย่งเจ้าของช้างต้องวัดขนาดของตัวช้างก่อนเพื่อไม่ให้แหย่งหลวมหรือคับเกินไป การวางแหย่งบนหลังช้างนั้นระหว่างแหย่งกับกลังช้างจะมีเปลือกไม้ และหนังวัวหนังควายรองรับลดการเสียดสีระหว่างหลังช้างกับแหย่ง สิ่งที่วางรอบบนหลังช้างมีสองชั้นคือเปลือกไม้กระโดน และหนังวัวหนังควาย เปลีอกไม้กระโดน เป็นเปลือกไม้ที่เลาะจากต้นกระโดน นำมาทุบแล้วเย็บต่อกันให้เป็นผืนขนาดใหญ่เพื่อใช้แทนพรม มีคุณสมบัติเฉพาะคือนิ่มและช่วยระบายอากาศไม่ให้ร้อน ส่วนหนังวัวและหนังควายเป็นหนังสัตว์ที่นำมาฟอกแล้ว ตากให้แห้งจึงนำมาใช้ หนังวัวสามผืนใช้ปูหลังช้างหนึ่งตัว หากเป็นหนังควายจะใช้สามผืน

เมื่อวางแหย่งบนหลังช้างแล้ว ใช้เชือกมัดระหว่างคอช้าง กับแหย่งและมัดลอดใต้ท้องกับแหย่ง เพื่อมิให้โยกเวลาช้างเดิน