วัดหนองป่าพง ตั้งอยู่ที่บ้านพงสว่าง หมู่ทึ่ 10 ตำบลโนนผึ้ง อำเภิวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี ประวัติความเป็นมาของวัดหนองป่าพงเริ่มต้นเมื่อวันที่ 8 มีนาคม พ.ศ.2497 พระโพธิญาณเถร (ชา สุ̣ภท̣โท) หรือหลวงปู่ชาวัดหองป่าพงตามที่เรียกกัน เดิมสถานที่แห่งนี้เป็นป่าทึบรกร้างกว้างใหญ่ ใจกลางป่ามีแหล่งน้ำอุดมสมบูรณ์ กอพงขึ้นอยู่หนาแน่น เป็นที่อาศัยของสัตว์ป่านานาชนิด ต่อมาผืนป่าถูกทำลายไปยกเว้นบริเวณที่เป็นวัดในปัจจุบัน เนื่องจากเชื่อกันว่ามีอำนาจลึกลับแฝงอยู่ภายในดง หลวงปู่ชาและลูกศิษย์ต้องต่อสู้กับโรคไข้ป่าหรือมาเลเรียอย่างหนัก และด้วยวัตรปฏิบัติที่ยึดหลักธรรมวินัย ดำเนินชีวิตอย่างสมถะเรียบง่าย จากวัดเล็กๆ ที่เป็นเพียงกระท่อมไม่กี่หลัง จึงมีกุฏิและสิ่งก่อสร้างเพิ่มมากขึ้นจากความเลื่อมใสศรัทธาของพุทธศาสนิกชนอย่างกว้างขวาง พระอุโบสถ เกิดจากแนวคิดของหลวงปู่ชา โบสถ์หรืออาคารที่พระสงฆ์ใช้ทำสังฆกรรมให้สร้างพอคุ้มแดดคุ้มฝน เรียบง่ายสิ้นเปลืองน้อยที่สุด กลมกลืนกับธรรมชาติ ตั้งอยู่บนเนินดิน พื้นโบสถ์ยกลอยขึ้นสูงจากพื้นดิน เพื่อใช้เป็นที่เก็บน้ำฝนขนาดใหญ่ อาจารย์บำเพ็ญ พันธ์รัตนอิสระ อาจารย์แผนกสถาปัตยกรรมศาสตร์ วิทยาลัยเทคนิคและอาชีวศึกษา จังหวัดนครราชสีมา ออกแบบ เขียนแบบพระอุโบสถถวายเพื่อเป็นกุศล วัดหนองป่าพงเป็นวัดป่าฝ่ายอรัญวาสี เป็นสำนักปฏิบัติธรรมที่แวดล้อมด้วยธรรมชาติอันสงบร่มเย็น เหมาะแก่การศึกษาปฏิบัติธรรม