ตำนานเรื่องหลวงปู่โตกับเสือลายพาดกลอน มีเรื่องเล่าว่าครั้งหนึ่งสมเด็จพระพุฒาจารย์(โต พรหมรังสี) เดินทางไปแสดงธรรมโปรดนักองค์ด้วง ณ เมืองเขมร ความตอนหนึ่งว่า “...แล้วขึ้นเกวียนไปทางเมืองตราด ไปถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่งแขวงเมืองตราดนั้นเป็นตำบลที่มีเสือชุมมาก มันเผ่นเข้าขวางหน้าเกวียนเวลารอนๆ จวนค่ำ คนนำทางหน้าเกวียนจดพลองเล่นตีกับเสือ เจ้าเสือแยกเขี้ยวใส่รุกขนาบ คนถือพลองถอยหลังทุกที จนถึงหน้าเกวียนสมเด็จ คนหน้าเกวียนยกเท้ายันคนถือพลองไว้ไม่ให้ถอยฯ สมเด็จพระพุทธาจารย์ท่านเห็นเสือมีอำนาจดุมาก ท่านจึงบอกเสือเขาจะธุระกับฉันคนเดียวดอกจ้ะ ฉันจะพูดจาขอทุเลาเสือสักคืนในที่นี้ ครั้นแล้วท่านก็ลง ส่งเกวียนส่งคนให้ไปคอยอยู่ข้างหน้า ท่านก็นอนขวางทางเสือเสีย เสือก็นั่งเฝ้าท่านคืนหนึ่ง เสือก็ไปไหนไม่ได้ จะไปไล่คนอื่นก็ไปไม่ได้ต้องเฝ้ายามสมเด็จยันรุ่ง ครั้นเวลาเช้าท่านเชิญเสือให้กลับไปแล้วท่านลาเสือว่า ฉันลาก่อนจ้ะ เพราะมีราชกิจให้ไปจ้ะ ว่าแล้วท่านก็เดินตามเกวียนไป...” เรื่องเล่านี้เป็นประจักษ์พยานว่าครั้งหนึ่งอำเภอเขาสมิงเคยมีเสือลายพาดกลอนอาศัยอยู่อย่างชุกชุม ซึ่งเป็นที่มาของชื่ออำเภอเขาสมิงนั่นเอง