ประเพณีสำคัญแต่สมัยโบรานเกี่ยวกับวิธีชีวิติของชาวไทยพวนที่อาศัยอยู่ในการทำนา ชาวบ้านสำนึกบุญคุณของฟ้าที่ให้น้ำฝน แต่เดิมถือเอาวันที่มีผู้ได้ยินฟ้าร้องครั้งแรกในเดือน ๓ เป็นวันเริ่มประเพณี แต่ไม่สามารถได้ยินทุกคน ภายหลังจึงกำหนดวันกำฟ้า คือ วันขึ้น ๓ ค่ำ เดือน ๓ ของทุกปี

ชาวไทยพวนบ้านทุ่งโฮ้ง อพยพมาจากเมืองพวน แขวงเมืองเชียงขวาง สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว เมื่อประมาณ พ.ศ. ๒๓๖๐-๒๓๘๐ ชื่อเดิมเรียกว่า บ้านทั่งโห้ง “คำว่าทั่ง” หมายถึง ที่รองรับการตีเหล็ก คำว่า “โห้ง” เป็นภาษาไทยพวน หมายถึงสถานที่เป็นแอ่งลึกลงไป คนพวนกล่าวว่า สมัยก่อนนั้นคนพวนบ้านทุ่งโฮ้งจะมีเตาตีเหล็กกันแทบทุกหลังคาเรือน จึงเรียกว่า “บ้านทั่งโห้ง” ส่วนคำว่า “ทุ่งโฮ้ง” คงจะเป็นคำเพี้ยนมาจากคำว่า “ทั่งโห้ง” ปัจจุบันอาชีพหลักของชาวบ้านทุ่งโฮ้ง คือการทำผ้าหม้อห้อมแท้ที่เป็นภูมิปัญญาท้องถิ่นของบรรพบุรุษสืบทอดมาหลายชั่วอายุคน และเป็นเอกลักษณ์ของจังหวัดแพร่ จนได้รับการคัดเลือกเป็นชุมชนคุณธรรมน้อมนำหลักปรัชญาของเสรษฐกิจพอเพียง ขับเคลื่อนด้วยพลังบวรจังหวัดแพร่

******สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดแพร่โทร ๐๕๔๖๒ ๕๔๙๖ www.m-culture.go.thสายด่วนวัฒนธรรม ๑๗๖๕