มีเรื่องเล่ากันมาว่า ในป่าหิมพานต์มีพญาช้างตัวหนึ่งนามว่า ฉัททันต์ มีบริวาร ๕๐๐ ทุกวันพญาช้างฉัททันต์จะพาบริวารออกไปหาอาหาร วันหนึ่งขณะที่กำลังเดินหาอาหาร พญาช้างฉัททันต์ให้กลิ่นหอมของข้าวโพดสาลีที่นางหัสรังษีปลูกไว้ แล้วได้กินข้าวโพดสาลีนั้นหมด นางหัสรังษีเมื่อรู้ว่าช้างมากินพืชของตนก็ตามโขลงข้างไปเกือบถึงป่าหิมพานต์ เกิดกระหายน้ำขึ้นมาเห็นน้ำขังอยู่ในรอยตีนช้าง จึงตักเอาน้ำนั้นขึ้นมากิน พอกินน้ำในรอยตีนช้างก็ตั้งครรภ์ทันที นางจึงเอาเชือกวัดรอยตีนช้างนั้นแล้วเดินทางกลับบ้าน ตั้งครรภ์จนครบ ๑๐ เดือน จึงคลอดลูกออกมาเป็นชายชื่อว่า “หัสน้ำ”

เนื่องจากไม่มีพ่อจึงถูกเพื่อน ๆ ล้อเสมอว่า “ลูกชู ลูกช้าง ลูกบ่อร้างไปบ้านมึงเลย” จนทนไม่ได้ถามแม่ว่าพ่อเป็นใครชื่ออะไร นางหัสรังษีได้แต่นิ่งแต่เมื่อหัสน้ำถามบ่อย ๆ นางจึงบอกว่า “หัสน้ำมีพ่อเป็นช้างอยู่ที่ป่าหิมพานต์ ไม่รู้ว่าตัวไหน แม่มีแต่เชือกที่วัดรอยตีนพ่อเจ้าไว้เท่านั้น” เมื่อรู้ดังนั้นหัสน้ำก็คิดออกตามหาพ่อจึงขอเชือกที่วัดรอยตีนของพ่อจากแม่ แล้วสวมหัวไว้ออกเดินทางไปป่าหิมพานต์ระหว่างทางได้เพื่อนร่วมทางคนหนึ่งชื่อ ไวยวิก ก็ชวนให้ไปตามหาพ่อกับตนด้วย แล้วทั้ง ๒ ได้เดินทางมาถึงเมือง ๆ หนึ่ง ไวยวิกก็ได้เมียที่เมืองนั้นและปักหลักทำมาหากินอยู่ที่นั้น หัสน้ำจึงเดินทางไปป่าหิมพานต์คนเดียว จนกระทั่งได้พบโขลงช้างของพญาช้างฉัททันต์ จึงปีนขึ้นไปดูบนต้นไม้สูง ฝ่ายพญาช้างฉัททันต์และบริวาร ๕๐๐ ได้กลิ่นมนุษย์ก็ร้องเสียงแปร๋นปร๋าน ดังสนั่นป่าแล้วเข้าล้อมต้นไม้ที่หัสน้ำอยู่ พญาช้างฉัททันต์เห็นหัสน้ำจึงร้องถามจุดประสงค์แล้วให้หัสน้ำเอาเชือก วัดรอยตีนช้างทุกตัวจนหมดก็ไม่มีตีนช้างตัวไหนเท่าเชือกเหลือแต่ตีนพญาช้างฉัททันต์ เมื่อหัสน้ำวัดก็พบว่าความยาวของเชือกพอดีกับตีนพญาช้างก็ร้องบอกว่าพญาช้างเป็นพ่อ แต่พญาช้างฉัททันต์ไม่เชื่อตอบว่า “เราเป็นช้าง จะมีเมียเป็นคนจะมีลูกได้ไง” หัสน้ำจึงเล่าให้พญาช้างฟังถึงเรื่องที่แม่ไปกินน้ำในรอยตีนพญาช้างแล้วตั้งครรภ์ เกิดออกมาเป็นตน พญาช้างก็ยังไม่เชื่อและว่าเป็นไปไม่ได้และบอกว่าจะพิสูจน์โดยจะจับโยนแล้วเอางารับจะยอมหรือไม่ ด้วยความต้องการทราบความจริงหัสน้ำจึงยอมถึงจะรู้ว่าไม่แน่ตนอาจต้องตาย ในที่สุดการพิสูจนก็เริ่มขึ้น ก่อนที่พญาช้างฉัททันต์เอางวงจับหัสน้ำโยนขึ้นไปก็ได้อธิษฐานว่า หากหัสน้ำเป็นลูกจริงขอให้หล่นลงระหะว่างงา แต่ถ้าไม่ใช่ก็ขอให้งาเสียบให้ตาย ว่าแล้วก็โยน ๓ ครั้ง ทุกครั้งหัสน้ำก็จะหล่นระหว่างงา พญาช้างฉัททันต์จึงเชื่อแล้วร้องไห้เอางวงกอดลูกแน่น บริวาร ๕๐๐ รู้ก็พากันดีใจเข้าไปเอางวงลูบหัว ในที่สุดหัสน้ำก็เจอพ่อที่แท้จริงทั้งๆ ที่ไม่อยากเชื่อ