สาระสำคัญ
ความเป็นมา (ภูมิหลัง/ความเชื่อ)
ขอเล่าประวัติ คัดมาให้อ่าน
ไม่ใช่ตำนาน ทุกท่านได้รู้
เรื่องเรือสาวงาม เล่าตามท่านครู
คนแก่ทุกผู้ เล่าสู่กันฟัง
เดิมทีท่านมุ้ย ท่านคุยความหลัง
ใจแน่วแน่ตั้ง ใจหวังเรือเพรียว
ท่านเคยธุดงค์ แถวพงป่าเปลี่ยว
เนินเขาท่านเที่ยว เสาะหาไม้งาม
เจอไม้ต้นใหญ่ ดีใจล้นหลาม
ได้ฤกษ์ได้ยาม แรกทำนาวี
ไม้ที่พบปะ ไม้ตะเคียนหมี
กลางดงพงพี พบที่สวนขัน
อยู่เขตฉวาง หนทางไกลครัน
เดินทางหลายวัน ไปกันหลายคน
ชาวบ้านไปด้วย ได้ช่วยกันขน
มานะอดทน แห่งหนกันดาร
ส่งเสริมอุดหนุน มีคุณลุงหวาน
ลุงสงหมอบ้าน เลื่อยขวานพาไป
ลุงสินท่านเนียม ตระเตรียมงานใหญ่
ทั้งหมดคราไคล ไปตามครรลอง
ครานั้นตรงปี สองสี่แปดสอง
รวมพวกรวมพ้อง ทั้งผองเดินทาง
มีเรื่องอาเพศ เกิดเหตุเล่าอ้าง
โคนขาดไม้คราง แปลกอย่างไม้อื่น
ไม้ไม่ยอมล้ม ระทมสุดฝืน
ตะเคียนคงยืน ลั่นสั่นไปมา
ต้องทำพิธี บายสีเรียกหา
เชิญดวงวิญญาณ์ ขอขมากราบกราน
ไม้จึงล้มลง บรรจงระราน
ลิดรอยกิ่งก้าน เร่งงานทันใด
รอช้างชักลาก ออกจากป่าใหญ่
พอดีเมืองไทย เกิดศึกสงคราม
ทั่วโลกปั่นป่วน ชนวนลุกลาม
ประชาสยาม หนีภัยวุ่นวาย
จำต้องเลิกรา รีบมาหลบกาย
บ้านเมืองเสียหาย เสียดายเวลา
รอจนสงคราม สงบตามสัญญา
เหตุการณ์นานช้า รอมาสี่ปี
สองสี่แปดหก วกเข้าพงพี
เริ่มงานอีกที คราวนี้อยู่นาน
โกลนเป็นลำเรือ ช่วยเหลือทำงาน
ท่านเนียมหลวงหวาน ประสานนาวา
ทำอยู่สี่เดือน ได้เคลื่อนเรือมา
พ่อท่านมุ้ยพา มาทางตาปี
ออกทะเลบ้านดอน สู่นครศรีฯ
ลัดตัดวารี เข้าอ่าวปากพนัง
สู่ป่าระกำเหนือ ล่องเรือดังหวัง
ราษฎรรวมพลัง ใจตั้งชมเรือ
สิบห้าวันผ่าน ถึงบ้านยากเหลือ
ชาวป่าระกำเหนือ สุดแสนดีใจ
นายช่างแต่งทำ เรือลำน่าใช้
ยาวแปดวาได้ ฝีพายยี่สิบสาม
เป็นเรือขนาดกลาง ชื่อนางสาวงาม
ชื่อเสียงเรียงนาม ตั้งตามความฝัน
ท่านมุ้ยจำวัด เกิดอัศจรรย์
หญิงสาวผ่องพรรณ จรจรัลรอบเรือ
ตื่นมาพินิจ คิดตามความเชื่อ
แม่ย่านางเรือ มาเพื่อให้เห็น
จึงเรียกสาวงาม ตรงตามประเด็น
ดั่งนิมิตเห็น เป็นสาวงามเอย

ผู้เขียนบทประพันธ์ :สุพล กลิ่นสัมผัส ๑๖ กันยายน ๒๕๔๓
หมายเหตุ :เขียนตามคำบอกเล่าของพระครูไพศาลวิริยกิจ (พ่อท่านเนียม วัดบางไทร)