ไทยโซ่งที่อาศัยอยู่ในพื้นที่อำเภอไทรงามนั้น เป็นเชื้อชาติของไทยโซ่งที่มาจากจังหวัดเพชรบุรีทั้งสิ้น ทั้งนี้สืบเนื่องมาจากการรวมตัวกันของชาวไทยโซ่งที่เพชรบุรีมีจำนวนมากทำให้มีพื้นที่ทำกินไม่เพียงพอดังนั้นไทยโซ่งบางกลุ่มจึงอพยพเพื่อไปหาที่ตั้งถิ่นฐานทำมาหากินใหม่ในจังหวัดอื่นๆ ไทยโซ่งที่อำเภอไทรงาม ได้เริ่มอพยพเข้ามาตั้งถิ่นฐานอยู่บ้านสักขี ในปี พ.ศ. ๒๕0๘ โดยวิธีการชักชวนของบรรดาญาติพี่น้อยที่อพยพล่วงหน้ามาก่อนบางส่วนมาจากอำเภอโพธิ์ประทับช้าง จังหวัดพิจิตร บางส่วนมาจากอำเภอบางระกำ จังหวัดพิษณุโลก และจากอำเภอลานกระบือจังหวัดกำแพงเพซร เมื่อเห็นว่าบริเวณบ้านสักขีมีความอุดมสมบูรณ์จึงชักชวนกันมาจับจองที่ดิน ซึ่งตอนนั้นมีราคาถูกมาก การเดินทางจากเพชรบุรีถึงอำเภอไทรงามบางกลุ่มต้องเดินเท้าซึ่งลำบากมากต้องใช้ความอดทน ต้องหาอาหารกินมาตลอดทาง จนมาถึงไทรงามอันเป็นจุดหมายปลายทาง ลักษณะบ้านเรือนของไทยโซ่งในอดีต จะเป็นบ้านเรือนหลังใหญ่ มีห้องกว้าง ห้องเดียว ใช้เป็นที่นอน ที่ทำครัว และเก็บข้าวของต่างๆ มีระเบียงด้านหน้าไว้รับแขกและนั่งเล่น เรียกว่า "กกชาน" ส่วนระเบียงด้านหลังเรียกว่า "กว้าน" ซึ่งเป็นบริเวณสำหรับทำพิธีเช่นไหว้ผีบรรพบุรุษ โดยจะจัดมุมที่เรียกว่า"กะล่อหอง" ให้เป็นที่อยู่ของผีบรรพบุรุษ แต่บ้านไทยโช่งในปัจจุบันจะเป็นบ้านสมัยใหม่ ส่วนใหญ่จะเป็นเรือนไม้ ใต้ถุนสูง แต่ก็ยังมีห้องผีบรรพบุรุษที่เรียกว่า"กะล่อหอง" อยู่เช่นเดิมไทยโซ่งจากบรรดาผู้ที่อพยพเข้ามาอยู่ในพื้นที่อำเภอไทรงาม ไทยโซ่งเป็นกลุ่มผู้อพยพอีกกลุ่มหนึ่งที่เข้าไปตั้งหลักแหล่งอยู่บริเวณบ้านสักขี หมู่ที่ ๒ ซึ่งในปัจจุบันได้แยกหมู่บ้านเป็นบ้านสักชีย์พัฒนา หมู่ที่ ๑๐ ตำบลหนองไม้กอง อำเภอไทรงาม ไทยโซ่งเป็นกลุ่มคนที่มีวัฒนธรรมความเชื่อแตกต่างไปจากวิถีชีวิตของกลุ่มอื่นๆ ทั้งนี้ ไทยโซ่ง มีชื่อเรียกต่างๆ กัน เช่น ลาวซ่ง ไทยโซ่งลาวทรง (ซ่ง)ดำ ผู้ไทดำ ไทยดำ และไทยโซ่ง