"อนุสาวรีย์พ่อขุนหลวงวิลังคะ" ต้นกำเนิด ของท่านขุนหลวงวิลังคะ เป็นชนชาวลัวะ หรือ ละว้า หรือ ลาวจักราช ซึ่งในอดีตชนกลุ่มนี้ ปกครองอาณาจักรลานนารวม 8 ดินแดน ภาคเหนือตอนบนของไทย ซึ่งแต่เดิมได้ขนามนามว่า "นครทัมมิฬะ" หรือ "นครมิรังคะกุระ" ซึ่งมีองค์พระอุปติราชปกครองสืบต่อกันมาจนสิ้น "วงศ์อุปะติ" และ เริ่มการปกครองใหม่โดยวงศ์กุนาระ ซึ่งในสมัยพระเจ้ากุนาระราชา ครองราชย์ได้ทรงเปลี่ยนนามนครมาเป็น "ระมิงค์นคร" ขุนหลวงวิรังคะ เป็นกษัตริย์องค์ที่ 13 ของ "ระมิงค์นคร" ในราชวงค์กุนาระ เมื่อ ราวต้นพุทธศักราช 1200 ท่านทรงมีอิทธิฤทธิ์และฝีมือในการ พุ่งเสน้าจนเป็นที่เลื่องลือ ท่านได้ทรงครองราช ในสมัยเดียวเดียวกันกับที่พระนางจามเทวี ทรงครองราช "นครหริภุญชัย" ขุนหลวงวิรังคะ ได้สิ้นพระชนม์เมื่อพุทธศักราช 1227 ณ ระมิงค์นคร รวมพระชนมายุได้ 90 กว่าพรรษา "ระมิงค์นคร" ได้ถูกปกครองสืบเนื่องกันมาหลายยุคหลายสมัย จน สมัยพญามังรายที่ 25 ในปีพุทธศักราช 1814 ได้เริ่มสร้างเมืองใหม่ขึ้นที่เชิงดอยสุเทพ และ สร้างเสร็จเมื่อปีพุทธศักราช 1839 ได้ตั้งชื่อนครใหม่ว่า "เวียงนพบุรีพิงค์ชัยใหม่" หรือ "เวียงใหม่" หรือ "เชียงใหม่" ในปัจจุบัน ตำบลบาอหลวง โดยเทศบาลตำบลบ่อหลวง ได้ดำเนินการจัดพิธีบวงสรวงอนุสารรีย์ขุนหลวงวิลังคะ ซึ่งประดิษฐาน ณ บริเวณเทศบาลตำบลบ่อหลวงเป็นประจำทุกปี