มะเดื่อไทย

ชื่อทางวิทยาศาสตร์: Ficus racemosa L.

วงศ์: MORACEAE

ชื่ออื่น: เดื่อเกลี้ยง มะดื่อเกลี้ยง มะเดื่อ มะเดื่อชุมพร เดื่อน้ำ หมากเดื่อ มะเดื่อดง

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์: เป็นไม้ยืนต้นขนาดกลางสูงประมาณ 10-20 เมตร ลำต้น เกลี้ยงสีน้ำตาลหรือน้ำตาลปนเทา กิ่งอ่อนสีเขียว หรือสีเขียวในน้ำตาล กิ่งแก่มีสีน้ำตาลเกลี้ยง หรือมีขนปกคลุม ใบ เป็นใบเดี่ยวออกแบบสลับ ใบบาง รูปไข่หรือรูปหอก ขอบใบเรียบ ปลายใบแหลม ฐานใบมนหรือกลม ผิวใบเกลี้ยง หรือมีขนไม่หลุดร่วงง่าย ดอกออกเป็นช่อ ช่อดอก มีก้านเกิดเป็นกลุ่มบนกิ่งสั้นๆ ที่แตกออกจากลำต้น และกิ่งขนาดใหญ่ ผล รูปกลมแป้นหรือรูปไข่ มีขน ออกเป็นกระจุกตามกิ่งและลำต้น เมื่อฉีกออกจะพบเกสรเล็กๆ อยู่ภายในผล ผลสุกมีสีแดง

ส่วนที่ใช้: ผลอ่อน เปลือกต้น ราก

สรรพคุณ: ผลอ่อน รับประทานเป็นอาหาร เปลือกต้น มีรสฝาด รับประทานแก้ท้องร่วง ชะล้างบาดแผล เป็นยาสมานดี ราก เป็นยาแก้ไข้ กระทุ้งพิษไข้ แก้ไข้หัว ไข้กาฬ ไข้พิษทุกชนิด กล่อมเสมหะ และโลหิต

แหล่งข้อมูลอ้างอิง: สวนรุกขชาติเขาสวนกวาง ปี 2555