เมื่อปี พ.ศ. 2426 ท้าวขุนพลหรือ “พรานดา” และท้าวนนทเสนหรือ “พรานนาม” สองพี่น้อง ได้อพยพมาจากชนเผ่าภูไท เมืองกองแก้วมหาไชย (แขวงคำม่วน) สาธารณรัฐประชาชนลาว ในปัจจุบัน ได้อพยพข้ามห้วยไคร้ หรือแม่น้ำโขง มาตั้งถิ่นฐานอยู่ที่ บ้านง่อน บ้านหัน ในเขตอำเภอสว่างแดนดิน จังหวัดสกลนคร กาลต่อมา “พรานดา” ผู้เป็นพี่ชาย ได้ออกหาล่าสัตว์ไปตามเทือกเขาภูพาน ทำให้เห็นว่าบริเวณพื้นที่ หนองกกกอก หรือ ห้วยอีด่อน (ซึ่งตั้งอยู่ทางทิศะวันออกของบ้านกลาง) เป็นห้วยหนองคลองบึงที่มีความอุดมสมบูรณ์มาก ทั้งยังเหมาะแก่การตั้งถิ่นฐานในพื้นที่บริเวณนี้ พร้อมกับได้ชักชวน “พรานนาม” ผู้เป็นน้องชาย เดินทางมาให้เห็นถึงความอุดมสมบูรณ์ของพื้นที่ดังกล่าว จากนั้นจึงกลับมาชวน ญาติพี่น้อง เพื่อตั้งถิ่นฐานอยู่กับพรานดา โดยตั้งชื่อหมู่บ้านว่า “บ้านกลางภู” และได้มีการตั้งนามสกุลขึ้น คือสกุล ไพคำนาม พร้อมกันนี้ ได้มีการตั้งวัดขึ้นแห่งหนึ่ง ซึ่งตั้งอยู่ทางทิศเหนือของหมู่บ้านกลาง คือบริเวณ (ดอนเจ้าปู่) ในปัจจุบันพรานดาและพรานนาม คือผู้ก่อตั้ง บ้านกลาง เป็นครั้งแรก ครั้นเมื่อมีประชากรเพิ่มมากขึ้น จึงได้ประชุมคัดเลือกผู้นำหมู่บ้าน โดยเลือกจากผู้ที่มีอายุมากที่สุดคือ พรานดา