วัดน้ำรอบหรือวัดหัววังน้ำรอบ เป็นวัดเก่าแก่และเคยเป็นวัดหลวงมาก่อน ดังปรากฏหลักฐานในจารึกวัดหัววังน้ำรอบ เมืองไชยา ในปี พ.ศ. ๒๓๗๒ มีใจความสำคัญสรุปได้ว่า

“เมื่อพระมหากษัตริย์เสด็จขึ้นราชาภิเษกครบสามปีแล้ว จึงแต่งตั้งให้ข้าหลวงเสนาลงมาประเมินเก็บค่านาในเมืองชุมพร ไชยา และนครศรีธรรมราช ได้สอบถามผู้เฒ่าผู้แก่และผู้ใหญ่บ้านได้ความว่าวัดหัววัง น้ำรอบ เคยเป็นวัดหลวง พระมหากษัตริย์ได้ทรงอุทิศเขตแดนวัดไว้ มีนาสำหรับพระพุทธรูปและพระสงฆ์มาตั้งแต่สมัยอยุธยา จึงได้จัดการให้เป็นดังเดิม และได้พระราชทานพระพุทธรูปหล่อกับมณฑป ๒ ยอด สำหรับชักพระบกและสรงน้ำ ให้มีข้าพระโยมสงฆ์รักษาพระ ๕๐๐ คน ถ้าผู้ใดทำผิดในเขตวัด ให้พระสงฆ์ลงอาญาวัดได้ กำหนดเขตวัด และแจ้งรายชื่อผู้ทำนาขึ้นวัด พร้อมทั้งสาปแช่งผู้โกงวัด และให้พรผู้ที่ซื่อ ไม่ฉ้อโกงวัดไว้ด้วย