ชุมชนเชื้อสายดั้งเดิมเป็นชาวชอง แต่เดิม มีแม่น้ำ “ลำราง” ไหลผ่านหมู่บ้าน แม่น้ำสายนี้ไหลคดเคี้ยวตลอดสาย บริเวณกลางหมู่บ้านริมลำรางมีต้นตะพงเกิดขึ้น ต้นใหญ่ขนาดเท่ากับล้อรถสิบล้อ สูงประมาณ 300-400 เมตร แต่ปัจจุบันถูกโค่นล้มแล้ว ชาวชองเรียกต้นไม้นี้ว่า“อุตะพงโงย” แปลเป็นภาษาไทยว่า “ต้นไม้ตะพงงา” ซึ่งคำว่า "พงโงย ต่อมามีการกลายคำ เป็น พังงอน ชาวบ้านเลยตั้งชื่อหมู่บ้านว่า “พังงอน” ส่วนลำราง ก็เรียกว่า “คลองพังงอน”