เขียง: ตาม พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542 ได้ให้ความหมายของเขียง หมายถึง “ไม้รองรับการสับ หั่น มักเป็นแผ่นกลม ๆ”เขียงส่วนมากจะใช้ต้นมะขาม ตัดเป็นแว่นตามขวางของลำต้น แต่ละชิ้นจะมีความหนาประมาณ 2-3 นิ้วขึ้นไป แล้วแต่ว่าขนาดของต้นมะขาม มะขามไม่มีแก่นเนื้อเหนียวและไม่แข็งเกินไป นอกจากนั้นเมื่อถูกน้ำแล้วไม่มียางที่ทำให้เกิดกลิ่นเหม็นแก่อาหารหรือพืชผักที่หั่นบนเขียง ไม่เหมือนไม้ชนิดอื่น ซึ่งอาจจะมียางทำให้เกิดกลิ่น เช่น ไม้แดงและไม้ยาง การทำเขียงของชาวบ้าน ดำเนินการโดยตัดตันมะขามขนาดที่พอเหมาะเลื่อยออกเป็นแว่น ๆ ใช้กบไสให้ผิวหน้าเรียบ แล้วใช้เกลือโรยไปบนเนื้อไม้นั้นหรือนำไปแช่น้ำเกลือ เพื่อป้องกันมิให้เนื้อไม้แตกออกในขณะที่กำลังจะแห้ง

คุณประโยชน์และการบำรุงรักษา: เขียงเป็นอุปกรณ์ทำครัว เป็นที่รองเวลาหั่นผัก หรือสับเนื้อสัตว์ เขียงที่ใช้ไปนาน ๆ ตรงกลางจะเป็นแอ่งลึก การทำความสะอาดเขียงทำได้ 2 วิธี คือ ล้างน้ำแล้วเช็ดให้แห้งและใช้มีดขูดออกก็ได้

หน่วยนับ: อัน, เขียง