เกราะเคาะไม้ จัดแสดงที่พิพิธภัณฑ์ชีวิตพระสุเมธาธิบดีมูลนิธิประชาสุขสันต์ ที่ตั้งเลขที่ 84 หมู่ 4 ตำบลบ้านกล้วย อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี โทร. 0 3647 1847 เกราะ เป็นเครื่องตีบอกเวลาและตีบอกสัญญาณของคนไทยในสมัยโบราณที่มีใช้โดยทั่วไปก่อนจะมีนาฬิกาเข้ามาแทนดังเช่นปัจจุบัน โดยปกติแล้วจะใช้กระบอกไม้ไผ่เป็นวัสดุที่ใช้ทำเกราะ โดยการตัดไม้ไผ่ทั้งปล้องไว้ข้อหัวท้าย และ และคว้านกระบอกผ่าบากท้องปล้องยาวไปตามลำ หรือใช้ไม้แก่นนำมาขุดคว้านแล้วทำรูปร่างลักษณะคล้ายกระบอกไม้ไผ่ เวลาต้องการให้เกิดเสียงจะใช้ไม้ที่ทำด้วยซีกไม้ไผ่หรือไม้แก่นตี มือหนึ่งถือเกราะอีกมือหนึ่งใช้ไม้ตี การทำเกราะบางครั้งจะเจาะทะลุที่ข้อทั้ง 2 ข้างสำหรับร้อยเส้นเชือกหรือเส้นหนังผูกแขวนห้อยหรือหิ้วนอนไปตามลำปล้อง และทำเป็นลูกกระทบ ๓-๔ ลูก ผูกห้อยเป็นราวไว้ภายในกระบอกสำหรับจับกระทบ หรือเขย่าอย่างระฆังสัญญาณตามโรงเรียน ขนาดของเกราะจะเล็ก ใหญ่ สั้น หรือยาว ขึ้นอยู่กับความต้องการและขนาดของปล้องไม้ไผ่ที่หาได้ แต่โดยปกติแล้วมักจะใช้ปล้องไม้ไผ่ขนาดใหญ่ ยิ่งขนาดใหญ่ยิ่งดี เพราะเสียงเคาะยิ่งก้องกังวานไปได้ไกลๆ ในด้านของดนตรีไทยถึงแม้ว่าเกราะจะถูกจัดให้เป็นเครื่องดนตรีประเภทเคาะก็ตาม แต่ไม่เคยปรากฏว่ามีการใช้เล่นร่วมกับวงดนตรี แต่มีการนำมาใช้เฉพาะในการแสดงนาฏกรรม เช่น การเล่นโขน ละครตอนพักทัพที่อยู่เวรยาม และตอนที่หัวหน้าหมู่บ้านใช้ตีเป็นสัญญาณบอกเหตุอันตราย หรือนัดหมายชุมนุมลูกบ้าน ซึ่งเป็นการเลียนแบบการใช้จริงในชีวิตประจำวัน เกราะน่าจะเป็นส่วนหนึ่งในวิถีชีวิตของคนไทยมานานแล้ว อย่างที่มักได้ยินคำพูดว่า ตีเกราะเคาะไม้ และเกราะก็ทำจากวัสดุที่หาง่าย คิดค้นขึ้นจากภูมิปัญญาของชาวบ้านที่สังเกตคุณสมบัติของสิ่งใกล้ตัวนำมาสร้างสรรค์ให้เกิดประโยชน์ใช้สอย