นายเจิ้น ดนตรีเสนาะเป็นคนเชื้อสายมอญ บิดาอพยพมาจากเมืองเมาะตะมะ ในสมัยรัชกาลที่๒ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ปีพุทธศักราช ๒๓๕๘ และได้นำฆ้องมอญวงนางหงส์ที่มีลักษณะสวยงามเป็นพิเศษเข้ามาด้วย ถือว่าเป็นฆ้องมอญวงนางหงส์ของมอญวงแรกในประเทศไทย
นายเจิ้น ดนตรีเสนาะ รับราชการเป็นทหารมาดเล็กประจำประจำพระองค์ เจ้าฟ้า กรมพระนครสวรรค์วรพินิจ วังบางขุนพรหม นายเจิ้นเป็นคนซื่อมาก เจ้านายจึงรักใคร่และเป็นที่โปรดปรานของเจ้านาย ตอนที่อยู่ในวัง ไม่มีใครทราบว่า นายเจิ้นเล่นปี่พาทย์ได้ เพราะนายเจิ้นเป็นคนไม่ค่อยพูด จะพูดเท่าที่จำเป็นเท่านั้น ต่อมาวันหนึ่ง เจ้าฟ้ากรมพระนครสวรรค์วรพินิจได้เสด็จไปบ้านนายเจิ้น ได้ทอดพระเนตรเห็นฆ้องวงนางหงส์ของนายเจิ้น ถึงกับตรัสชมว่า “ของเขาสวยจริงๆ ตามที่คุย” พระองค์ประทับแรมอยู่ ๓ คืน โดยให้เอาปี่พาทย์มอญไปบรรเลงที่ศาลาการเปรียญวัดหงส์ปทุมาวาสด้วย
ปี่พาทย์มอญของนายเจิ้นเข้าไปเล่นในวังบางขุนพรหมเป็นครั้งแรก คือไปในงานพระศพพระราชมารดาของเจ้าฟ้ากรมพระนครสวรรค์วรพินิจ และไปบรรเลงตอนพระราชทานเพลิงพระศพที่ท้องสนามหลวง (ทุ่งพระเมรุ) ที่มุนพระเมรุแต่ละมุม จะมีวงปี่พาทย์บรรเลงประจำ มีวงของนายเจิ้นบรรเลงด้วย และในงานครั้งนั้น นายเจิ้นได้รับพระราชทานแหนบทองคำเพียงคนเดียวเท่านั้น
เมื่อครั้งมอญอพยพเข้ามาพึ่งไทย ในสมันรัชกาลที่ ๒ พ.ศ.๒๓๕๔ มอญถือว่า ฆ้องเป็นสมบัติ ของมอญที่มีความศักดิ์สิทธิ์มาก ฆ้องมอญที่นำมาจากเมาะตะมะ สามารถถอดออกได้เป็น ๓ ท่อน ท่อนหัวกับ ท่อนหางรวมกันเป็นที่หนึ่ง ท่อนกลางอยู่ที่หนึ่ง เอาคานสอดหามมา ส่วนลูกฆ้องใส่กะโล่แบกมา
นายเจิ้น ดนตรีเสนาะ มีบุตรธิดา รวม ๓ คน คือ
๑.นางลุ พงษ์เจริญมารดาของนายมงคล พงษ์เจริญ ครูดนตรีที่มีชื่อเสียงมากคนหนึ่ง ซึ่งได้
ถึงแก่กรรมไปแล้ว
๒.นายเสงี่ยม ดนตรีเสนาะบุตรชายคนที่ ๒ มีฝีมือทางดนตรีพิณพาทย์ โดยตีระนาดเอก
ประจำวงที่มีชื่อเสียงมากในสมัยนั้น ปัจจุบันลูก-หลานได้สืบทอดฝีมือทางด้านวงปี่พาทย์คือ นายจักรพรรณ์ หนุนภักดี ผู้ก่อตั้งวงศิษย์วัดหงส์ โดยสอนให้ผู้สนใจเรียนไม่เสียค่าใช้จ่าย เพื่อสนับสนุนให้เกิดการตกทอดรุ่น สู่รุ่น
๓.นายสงวน ดนตรีเสนาะเป็นบุตรชายคนเล็ก ผู้ได้รับการถ่ายทอดวิชาความรู้เรื่องดนตรีจาก
บิดาไว้มากมาย และได้รับมอบฆ้องวงนี้ไว้เป็นมรดกตกทอด นายสงวน ดนตรีเสนาะ เสียชีวิตเมื่อวันที่ ๑๑ มกราคม ๒๕๒๕ ทำให้ฆ้องมอญวงแรกของประเทศไทย ตกเป็นของทายาทในปัจจุบันคือนายชอุ่ม ดนตรีเสนาะทายาทรุ่นที่ ๔ ของนายเจิ้น ดนตรีเสนาะ ซึ่งเก็บรักษาฆ้องมอญหางหงส์ของนายเจิ้น ดนตรีเสนาะ ไว้เป็นอย่างดี