สุ่มจับปลาตั้งอยู่บ้านเลขที่ ๑๔๙ ม.๑ ต.บูกิต อ.เจาะไอร้อง จ.นราธิวาส รหัสไปรษณีย์ ๙๖๑๓๐ มีผู้ครอบครองชื่อ นางฮามีด๊ะ เจ๊ะและ ประเภท เครื่องมือหาปลา คนสมัยก่อนนิยมใช้สุ่มจับปลาเป็นเครื่องมือหาปลาตามแหล่งน้ำที่ไม่กว้างและลึกไม่เกินหัวเขา และมักใช้สุ่มปลาในบริเวณที่เป็นปลักหรือโคลน

วัสดุในการทำสุ่มประกอบด้วย ไม่ไผ่ ไม้กระท้อน เชือกไนลอน เหล็กเส้น

ซึ่งมีวิธีการดังนี้

๑. เหลาไม้ไผ่ให้เป็นซี่ๆแล้วนำไปสานเป็นตาๆ ผูกมัดยึดไม้ไผ่ด้วยเถาวัลย์หรือเชือก (ไม้ไผ่ที่เหลาด้านตีนสุ่มต้องเหลาให้แหลม เนื่องจากเมื่อขณะใช้สุ่มปลาต้องกดให้ตีนสุ่มลึกลงไปในโคลน เพื่อไม่ให้ปลามุดออกไปได้)

๒.นำไม้กระท้อนที่แกะเอาเนื้อออกเรียบร้อยแล้วสวมหัวสุ่มเข้าไป แล้วทำการเคาะให้หัวสุ่มแน่นสนิท

๓.ใส่ขนงเหล็กกดลงไปเพื่อดันซี่สุ่มให้เข้าหัวสุ่ม

๔.จัดซี่สุ่มให้เป็นระเบียบ กดขนงเหล็กลงไปให้แน่น

๕.นำสายพานมาผูกรอบตีนสุ่มเพื่อทำให้ซี่สุ่มแน่น

๖.ใช่เชือกว่าวร้อยผูกขนงด้วยลายตะเบงมาน จากนั้นมัดไขว้ซี่สุ่มกับขนงเหล็กเป็นรูปกากบาท

๗.ถัดเชือกว่าว ผูกให้เป็นห่วงสำหรับถือสุ่มจับปลา มัดให้แน่น

ประโยชน์ของสุ่มจับปลาสุ่มจับปลาเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์ในการจับปลาตามบริเวณ บ่อ หนองน้ำหรือชายฝั่งที่มีน้ำตื้น