ในอดีต ตามคำเล่าขานของ ปู่ย่า ตายาย บรรพบุรุษของบ้านทองคำพิง เล่าว่า มีขุนพลนายหนึ่ง มีนามว่า “ขุนหาญ” และ “หลวงชาติ” ได้นำชาวบ้านจำนวนหนึ่งอพยพมาตั้งถิ่นฐานบริเวณพื้นที่บ้านทองคำพิงในปัจจุบัน ซึ่งในอดีตนั้นเป็นพื้นที่แห้งแล้ง ขาดความอุดมสมบูรณ์ติดต่อกันหลายปี ทำให้ชาวบ้านอยู่กัน ด้วยความยากลำบาก ขาดแคลนน้ำ อุปโภค บริโภค ขุนหาญ และหลวงชาติ จึงได้พาชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในบริเวณพื้นที่นั้น ช่วยกันลงไปขุดหาตาน้ำเพื่อให้น้ำซึมในลำห้วยคำปิง ระหว่างที่ขุดได้พบ “แผ่นทองคำ”พิงอยู่บริเวณฝั่งของลำห้วย ชาวบ้านจึงได้พยายามช่วยกันหาวิธีที่จะนำแผ่นทองคำขึ้นจากลำห้วย ระหว่างที่พยายามนั้นก็เกิดเหตุการณ์ฟ้าร้อง ลมพาพัดแรง ฝนตกและมีน้ำป่าไหลมาตามลำห้วยท่วมแผ่นทองคำ ชาวบ้านก็ต่างพากันหนีตายขึ้นฝั่ง หลังจากนั้นชาวบ้านก็มีน้ำอุปโภค บริโภค และใช้ทำการเกษตรโดยไม่ขาดแคลน ทำให้พื้นที่บริเวณลำห้วยคำปิง มีความอุดมสมบูรณ์ จึงทำให้มีประชากรอพยพมาอยู่เพิ่มมากขึ้น ชาวบ้านจึงมีความเชื่อว่า เทวดาช่วยบันดาลให้หมู่บ้านมีความร่มเย็น อุดมสมบูรณ์ จึงได้ตั้งชื่อหมู่บ้านตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีตว่า “บ้านทองคำพิง”