ตัวกลองทำด้วยโลหะแล้วขึงหน้ากลอง ด้วยหนังสัตว์ ซึ่งนายประทวน บุญผึ้ง บอกว่าถ้าใช้หนังค่างจะถือว่า เป็นหนังที่ดีที่สุด รองลงมาก็เป็นหนังแพะ นายประทวน ใช้อยู่ในปัจจุบัน ใช้หนังวัวและหนังงู ซึ่งถ้าเป็นหนังวัว ต้องลอกหนังให้บาง เสียงจะได้ไม่ทึบ และถ้าเป็นหนังงู ที่มีอายุพอสมควร เพราะถ้าเป็นงูอายุน้อยหนังจะขาดง่าย เมื่อขึงหน้ากลอง แล้ว จะใช้ผ้าสีตัดเย็บเป็นกระโปรงประดับตกแต่งกลองให้สวยงาม การสืบทอดและสืบสานวัฒนธรรมดนตรี “กลองยาว” ค่อนข้างเป็นไปได้ยาก เนื่องจากการทำเครื่องดนตรีมีขั้นตอนการทำที่ยุ่งยากซับซ้อน ต้องใช้ความสามารถเฉพาะตัว ผู้ทำต้องมีประสบการณ์ในการใช้เครื่องมือต่าง ๆ และผู้จะทำกลองยาวใช้เอง นั้นจะต้องผ่านการครอบครู ตามขนบความเชื่อของโบราณ เพื่อให้รอดพ้นจากอันตราย ที่เกิดจากของมีคมขณะทำกลองยาว อีกทั้งผู้ทำต้องมีใจรักอย่างยิ่ง อนึ่งหากกลองมีการชำรุดการซ่อมแซมก็ทำได้ยาก เนื่องจากวัสดุที่ใช้ขึงหน้ากลอง หรือซ่อมแซมตัวกลองหากไม่มีฝีมือเพียงพอ จะทำให้การซ่อมแซมไม่ได้คุณภาพตามเดิม ประกอบกับในปัจจุบัน มีการใช้เครื่องจักรในการขึ้นรูปตัวกลองยาวจึงทำให้สะดวกมากขึ้นคนจึงไม่นิยมทำกลองขึ้นใช้เอง จากการขุดด้วยมือ แต่คุณภาพของเสียง กลองที่ทำจากมือจะมีคุณภาพเสียงดีกว่ากลองที่ขึ้นรูปด้วยเครื่องจักร ปัจจุบันสถานที่ตั้งอยู่บ้านเลขที่ ๓๔/๓ หมู่ ๑๑ ตำบลบางพระ อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี