ไพรวัลย์ ลูกเพชร(14 ธันวาคม พ.ศ. 2484 - 17 ตุลาคม พ.ศ. 2545) มีชื่อจริงว่า สมนึก นิลเขียว นักร้องเพลงลุกทุ่งชาวตำบลบางขุนไทร อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี เข้าสู่วงการจาการที่พ่อแม่นำไปฝากคณะลิเกเมืองเพชร แต่ใจไม่รัก จึงไปสมัครวงดนตรีบางกอก ช่ะ ช่ะ ช่า ของครูสมพงษ์ วงศ์รักไทย และครูชุติมา สุวรรณรัตน์ เมื่อวงบางกอก ช่ะ ช่ะ ช่า ยุบวงลง ครูได้นำไปฝากกับวงดนตรีของสุรพล สมบัติเจริญ ซึ่งแต่เพลงและอัดแผ่นเสียงให้ เพลงที่มีชื่อเสียงเช่น คำเตือนของพี่, ดาวบ้านนา, แม่ผักบุ้งบ้านดอน, เสียงจากไพรวัลย์, คำประณาม

ต่อมาไพรวัลย์ ลาออกจากวงของครูสุรพล และตั้งวงดนตรีเอง มีผลงานโด่งดังจากเพลงคู่จากการประพันธ์ของครูไพบูลย์ บุตรขัน เช่น มะนาวไม่มีน้ำ, กีฬารัก, ไม่รู้ไม่ชี้ และได้แสดงภาพยนตร์ไทยหลายเรื่อง และร้องเพลงนำในภาพยนตร์ เช่น มนต์รักลูกทุ่ง,มนต์รักแม่น้ำมูล,ชาติลำชี,เพลงรักบ้านนา

ไพรวัลย์ได้รับรางวัลแผ่นเสียงทองคำพระราชทาน ในปี พ.ศ. 2514 จากเพลง "เบ้าหลอมดวงใจ" ของครูไพบูลย์ บุตรขัน รางวัลเสาอากาศทองคำพระราชทาน ในปี พ.ศ. 2521 จากเพลง "ไอ้หนุ่มตังเก" ของครูชลธี ธารทอง และได้รับรางวัลพระราชทาน จากงานกึ่งศตวรรษลูกทุ่งไทย จากเพลง "มนต์รักลูกทุ่ง" ของครูไพบูลย์ บุตรขัน และเพลง "ไอ้หนุ่มตังเก" ของครูชลธี ธารทอง ในปี พ.ศ. 2532

ในบั้นปลายชีวิต ไพรวัลย์ ลูกเพชร ประสบอุบัติเหตุเป็นอัมพาตครึ่งตัว แต่ยังนั่งรถเข็นตระเวนร้องเพลง จนเสียชีวิต

ชาวบ้านดอนผิงแดด ยังคงระลึกถึงราชาเพลงลูกทุ่งผู้ทำชื่อเสียงให้กับบ้านเกิดเมืองนอน จึงพร้อมใจกันจัดสร้างอนุสรณ์สถาน ให้กับไพรวัลย์ ลูกเพชรโดยมีนายอรรถพร พลบุตร เป็นหัวเรี่ยว หัวแรงในการหางบประมาณในการจัดสร้างให้ และจัดงานต้อนรับครูเพลงกับบ้านด้วยจัดหาเงาเสียงไพรวัลย์ ลูกเพชร มาประกวด ประชันกันอย่างสนุกสนาน