เครื่องปั่นด้าย(ภาษาอีสานเรียกว่า " ใน " ) หรือท้องถิ่นอื่นเรียก หลา กงปั่นด้าย หลาปั่นด้าย เครื่องกรอไหม บางท้องถิ่นทางภาคเหนือเรียก กวง หรือ เผื่อน หรือเพียน ในหรือเครื่องปั่นด้าย เป็นเครื่องมือที่อาศัยหลักเกณฑ์ในเรื่องของล้อและเพลา ในสมัยโบราณเครื่องปั่นด้ายเรียกว่า " แว " มีลักษณะกลมใหญ่กว่าหัวแม่มือเล็กน้อย มีรูตรงกลางสำหรับเสียบไม้ปั่นด้าย ต่อมาได้เปลี่ยนมาใช้เครื่องปั่นด้าย หรือ ใน ลักษณะทั่วไปของใน จะเป็นวงกลม ติดตั้งอยู่ระหว่างขาสองอันที่ทำจากไม้เนื้อแข็ง และมีหลักสอดเป็นคันสำหรับหมุนวงล้อ ส่วนขาติดตั้งอยู่บนส่วนหัวของฐานที่ทำด้วยไม้ท่อนยาวประมาณ 30 นิ้ว โดยที่ส่วนปลายของท่อนไม้จะมีเหล็กในสอดอยู่กับขาตั้งโดยโผล่เหล็กในออกมาไว้สำหรับเป็นที่สวมของหลอดไม้ไผ่ที่ทำเป็นที่กรอด้าย และระหว่างวงล้อจะมีสายพานทำด้วยเชือกโยงมาเพื่อหมุนเหล็กใน ดังนั้นเมื่อมีการหมุนเหล็กในก็จะหมุนไปด้วย

การใช้ประโยชน์

-เป็นเครื่องมือเครื่องใช้สำหรับปั่นฝ้ายให้เป็นเกลียวแน่นจนเป็นเส้นด้าย หรือใช้กรอเส้นด้ายเข้าใส้หลอดสำหรับเป็นเส้นพุ่ง โดยใช้คู่กับกง โดยการนำด้ายที่ผ่านการล้อหรือติ้วจนเป็นหลอดแล้ว มาจ่อที่ในแล้วหมุนวงล้อ ในขณะที่วงล้อหมุนในก็จะหมุนตาม เกิอเป็นแรงเหวี่ยงที่ดึงผิวม้วนด้ายที่จ่อไว้ตีเป็นเกลียว ให้ใช้มือที่ถือหลอดม้วนด้ายดึงออกจากในจะทำให้เกิดเป็นเส้นด้าย จากนั้นให้ผ่อนแรงมือเส้นด้ายก็จะม้วนอยู่กับใน ทำเช่นนี้จนใกล้หมดม้สนด้ายก็นำม้วนด้ายใหม่ต่อเนื่องกันไปเป็นเส้นฝ้ายเดียวกันจนเต็มใน

แหล่งที่มาของข้อมูล

-เว็บไซด์สารานุกรมภูมิปัญญาท้องถิ่นไทย - ภูมิปัญญาผ้าไทย

-จากคำบอกเล่านางคำพันธ์ ศรีน้อยขาว ภูมิปัญญาชาวบ้านด้านการทอผ้าไหม ที่อยู่ 52 หมู่ที่ 9 บ้านหนองไผ่พัฒา ตำบลหนองไผ่ล้อม อำเภอหนองสองห้อง จังหวัดขอนแก่น