มีเรื่องเล่ากันมาว่า พระรูปหนึ่งเป็นเจ้าอาวาส มีวิชาอาคมเก่งกล้าจนสามารถแปลงร่างเป็นเสือไห้พระรูปนี้อยู่คนเดียว ไม่ชอบให้ใครมายุ่งหรืออาศัยด้วย

วันหนึ่งมีชายคนหนึ่งเดินทางผ่านมาพลบค่ำพอดีไม่มีที่พักจึงมาขออาศัยพักในวัด แต่เจ้าอาวาสก็ไม่อยากให้ชายคนนั้นพัก บอกกับชายคนนั้นว่า “ที่นี้พักไม่ได้หรอกโยม เดี๋ยวเสือสมิงจะทำร้ายเอานะ” ชายคนนั้นก็บอกว่าตนไม่กลัว เจ้าอาวาสรูปนั้นไม่รู้จะทำอย่างไร ก็จำยอมให้ไปพักที่ศาลาซึ่งไม่มีฝากัน ตกดึกอากาศเย็นบรรยากาศเงียบสงบ เจ้าอาวาสก็แปลงตัวเป็นเสือสมิงออกมาเพื่อไปกินชายผู้นั้น โดยไม่รู้ว่าชายคนนั้นนี้มีวิชาอาคมกล้าเหมือนกัน ก่อนนอนจึงหยิบควายดินออกมาจากย่ามแล้วเสกเป็นควายธนูให้ออกไปกินหญ้าและเป็นยามดูแลความสงบเรียบร้อยข้าง ๆ ศาลา เมื่อเสือสมิงมาหมายจะกินชายหนุ่มที่ศาลาจึงเจอกับควายธนูและได้ต่อสู้ เสือกัดส่วนควายก็ได้ใช้เขาขวิดเสือผลัดกันไปผลัดกันมาจนเสือสมิงเจ้าอาวาสช้ำไปหมดทั้งตัวเห็นท่าไม่ดีจึงกุฏิ รุ่งเช้า ชายคนนั้นก็ไปหาเจ้าอาวาส เห็นเจ้าอาวาสยังไม่ตื่นก็ถามว่า “วันนี้ไม่ออกบิณฑบาตหรือพ่อหลวง” เจ้าอาวาส ก็ตอบว่า “ไม่ออกโยมเหอ วันนี้ไม่ค่อยสบายปวดเมื่อยไปทั้งตัว เมื่อคืนเป็นไงนอนหลับสบายดีหรือ” ชายหนุ่ม ก็บอกว่า “ก็สบายดีแต่เมื่อคืนมีเสือสมิงออกมาจะกินฉัน แต่เจอกับควายธนูของฉันเสียก่อนสู้กันใหญ่เมื่อคืน ควายฉันขวิดมันบาดเจ็บมันหนีไปได้ คืนนี้ฉันขอนอนค้างที่นี่อีกสักคืนนะ หากเสือสมิงมาอีกจะให้ควายขวิดให้ตายเลย” เจ้าอาวาสก็ได้แต่นอนฟังโดยไม่ได้พูดว่าอะไร คงนอนเงียบต่อไปและไม่อยากจะลองดีกับชายผู้นี้อีกแล้ว