หนังสือเซียงเหมี่ยงเซียงเมี่ยงเป็นนิทานอีสานโบราณ ซึ่งเล่าขานกันมาเพื่อสร้างความสนุกสนานให้กับผู้รับฟังและชื่นชมความปราดเปรื่องเลื่องลือสติปัญญาของเซียงเหมี่ยงที่คิดค้นนำออกมาใช้ในการแก้ปัญหา นักคิดเจ้าบทเจ้ากลอนนำไปเรียบเรียงเป็นกลอนแล้วจารึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร แต่หาหลักฐานความเป็นมาอะไรไม่ได้ เราจึงไม่ทราบว่านิทานเรื่องนี้เป็นพฤติกรรมของคนในยุคใดสมัยใด ใครเป็นคนคิดจดจำมาแม้แต่นักปราชญ์ผู้นำมาเรียบเรียงเป็นกลอนนิทานเซียงเหมี่ยงแต่ละท้องถิ่น แม้จะไม่เหมือนกันทุกเรื่องทุกตอน แต่ก็ยังมีเค้าโครงเรื่องเป็นอันเดียวกัน ดังเช่นศรีธนชัยของภาคกลาง

หนังสือผูกใบลาน ซึ่งเป็นมรดกของนายสมคิด ภูมิเวียงศรี ซึ่งมอบให้นายลำดวน ภูมิเวียงศรี เป็นผู้นำไปหาผู้คัดลอก ไม่ปรากฏนามผู้คัดลอกและวันเดือนปีที่คัดลอก เป็นเรื่องเซียงเหมี่ยง จำนวน 30 เรื่อง ดังนี้

1.ศรียศธิยาน 11. เซียงกินโตพระยากินขี่ 21. เมียควาย

2.เอาน้อง 12. โองการจังไฮ 22. ขี่ใส่เฮือน

3.ตวยหมาก 13. ติโฮงหลวง 23. หัวล้านต่างเมือง

4. เข้าวังนั่งเมือง 14. ติช้าง 24. เส็งตัวะ

5. เมี้ยนคาบพ่อ 15. ปากง่าม 25. เส็งด่า

6. ข่อผะหยา 16. วันคาบญาครู 26. เส็งทวย

7. พ่อคำเหมี่ยง 17. ผ่าตีนแต้ม 27. เมียเซียง

8. เซียงเหมี่ยง 18. เจ้าหิวขี้ถี่ 28. ฮู้ใจ

9. มีเฮือน 19. ตบหู 29. ส่างธาตุ

10. ยากินเข่าแซบ 20. ก่อนไก่ 30. พระเจ้ากำแปดศอก

ความสำคัญ:หนังสือผูกเซียงเหมี่ยง จารึกเป็นภาษาไทยน้อย ผู้ปริวรรตคัดลอกโดยใช้เทคโนโลยีสมัยปัจจุบันเป็นเครื่องมือในการคัดลอก อักษรทุกตัวจึงมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวชัดเจน ไม่เกิดความสับสนเหมือนการอ่านอักษรที่จารึกด้วยมือในใบลาน พร้อมกับได้จัดทำตารางเปรียบเทียบอักษรไทยน้อยกับอักษรไทยไว้อย่างสมบูรณ์ทั้งสระและพยัญชนะ จึงเอื้อประโยชน์ในการศึกษาค้นคว้าทั้งในเรื่องของเนื้อหาและเรื่องการอ่านภาษาไทยน้อยได้เป็นอย่างดี

ผู้บริจาค:นายลำดวน ภูมิเวียงศรี อยู่บ้านเลขที่ 29 หมู่ที่ 1 ตำบลบ้านโคก อำเภอหนองนาคำจังหวัดขอนแก่น บริจาคให้สภาวัฒนธรรมตำบลบ้านโคก เมื่อวันที่ 18 มีนาคม 2552

ผู้ปริวรรต:หรือผู้ประพันธ์ นายวิมล ชนะบุญ

แหล่งเรียนรู้:ศูนย์วัฒนธรรมสายใยชุมชนและส่งเสริมอาชีพอำเภอหนองนาคำ