พระพุทธรูปปางสมาธิ ศิลปะล้านช้าง พุทธศตวรรษที่ 24 พระพุทธรูปองค์นี้ ปัจจุบันจัดแสดงในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ อุบลราชธานี มีลักษณะเป็นพุทธรูปปางสมาธิ พระรัศมีเป็นเปลวสูง มีฐานกลีบบัวรองรับพระรัศมี ขมวดพระเกศาเล็ก มีแนวเส้นไรพระศก พระพักตร์สั้นพระนลาฎกว้าง พระขนงโก่ง พระเนตรเหลือบต่ำ พระนาสิกโด่งเป็นสัน พระโอษฐ์บางครองจีวรห่มเฉียง ชายสังฆาฏิปลายตัดยาวจรดพระนาภี บริเวณพระนาภีมีช่องลม สันนิษฐานว่าเพื่อประดับอัญมณี ประทับนั่งขัดสมาธิบนฐานปัทม์หกเหลี่ยม ยกสูง ตอนบนสุดทำเป็นแนวลายกลีบบัวคลี่ออกด้านข้าง บริเวณหน้ากระดานฐานล่างมีจารึกอักษรไทน้อย รวม 5 บรรทัด ความว่า "สมเด็จพระราชเชษฐา อาปณคามาธิราชชาติลายสุริยวงศ์ ทรงมีกุศลเจตนาในบวนพระพุทธศาสนาเป็นอันยิ่งให้หล่อพระพุทธรูปเจ้า น้ำหนักสองหมื่นห้าพัน เทียมพระแก้วมรกตเจ้าเพื่อให้มั่นคงแก่พระพุทธศาสนาตราบเท่าห้าพันพระวัลลลา"

สันนิษฐานว่า พระเจ้าอนุวงศ์แห่งอาณาจักรล้านช้ง โปรดเกล้าฯ ให้สร้างพระพุทธรูปองค์นี้ตามจารึกที่ปรากฏปี จุลศักราช 1188 (พ.ศ. 2369) ซึ่งเป็นปีเดียวกันกับคราวที่พระองค์ยกทัพเข้าตีเมืองนครราชสีมา และสันนิษฐานว่าทรงมีพระประสงค์ให้สร้างพระพุทธรูปองค์นี้เพื่อประดิษฐานไว้ ณ หอพระแก้วเมืองเวียงจันทน์ซึ่งได้ทรงบูรณะไว้ตั้งแต่ พ.ศ. 2356 ต่อมาเมื่อกองทัพสยามเข้าตีเวียงจันทน์ใน พ.ศ. 2370 สมเด็จกรมพระราชวังบวรมหาศักดิพลเสพ คงได้นำพระพุทธรูปองค์นี้มาพร้อมกับพระพุทธรูปองค์สำคัญอื่นๆ ต่อมาภายหลังได้เป็นสมบัติของพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระนคร และย้ายมาจัดแสดงในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ อุบลราชธานี ใน พ.ศ. 2532 จนถึงปัจจุบัน