การลอยประทีปและเครื่องสักการะทางน้ำที่เรียกว่า ล่องสะเปา แปลว่า เรือสำเภา ตามตำนานกล่าวว่า การล่องสะเปามีขึ้นในสมัยอาณาจักหริภุญชัย ราวพุทธศตวรรษที่ 14 ได้เกิดอหิวาตกโรคระบาดในเมือง มีผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก ชาวเมืองจึงพากันอพยพออกจากเมืองไปอยู่ที่เมืองหงสาวดี เมื่ออหิวาตกโรคในเมืองหริภุญชัยได้เบาบางลงชาวเมืองจึงได้เดินทางกลับมาสู่เมืองหริภุญชัย แต่มีคนจำนวนไม่น้อยที่ไม่ได้กลับมา ในช่วงเดือนยี่เป็งชาวเมืองจึงได้จัดเครื่องสักการะและเครื่องอุปโภคบริโภคใส่ลงในสะเปาลอยตามแม่น้ำปิง เพื่อระลึกถึงญาติพี่น้องและเป็นการทำบุญบริจาคทาน อุทิศส่วนกุศลแก่ผู้ล่วงลับ คนยากจนจะคอยดักรอสะเปากลางแม่น้ำเพื่อเอาของอุปโภคบริโภคต่างๆ ปัจจุบันบ้านสันทรายต้นกอกได้มีการฟื้นฟูประเพณีการล่องสะเปา โดยความร่วมมือของหน่วยงานภาครัฐ วัด และชุมชนต่างๆ เพื่อสืบสานวัฒนธรรมประเพณีอันดีงานนี้สืบไป