อำเภอวิหารแดงจังหวัดสระบุรี เป็นอำเภอขนาดเล็ก เดิมอยู่ในการปกครองของอำเภอหนองแค ต่อมาในปีพุทธศักราช 2480 ได้แยกมาตั้งเป็นกิ่งอำเภอที่หมู่ที่ 2 ต.หนองหมู (ปัจจุบันอยู่ฝั่งตรงข้าวกับวัดเกาะแก้วอรุณคาม " วัดหนองหมู " ) เรียกว่า กิ่งอำเภอหนองหมู เนื่องจากสมัยโบราณการคมนาคมติดต่อระหว่างหมู่บ้านและหัวเมืองต่างๆ ต้องเดินทางโดยทางน้ำเท่านั้น ต่อมาบ้านเมืองเจริญขึ้น การเดินทางโดยทางเรือ ประชาชนไม่ค่อยนิยม เพราะช้าและมีเส้นทางจำกัด จึงมีการตัดถนนระหว่างหัวเมืองต่อหัวเมือง โดยเฉพาะทางทิศเหนือของกิ่งอำเภอหนองหมู ทางราชการได้ตัดถนนสายหินกอง-ปราจีนบุรีขึ้น เป็นถนนลาดยาง เรียกว่า ถนนสายสุวรรณศร ในปีพุทธศักราช 2500 พ่อเมืองในสมัยนั้นเห็นว่าการเดินทางไปติดต่อกับจังหวัดไปมาลำบาก จึงดำริให้ย้ายกิ่งอำเภอหนองหมู มาตั้ง ณ ริมถนนสุวรรศร ใกล้บึงหนองโพธิ์ หมู่ที่ 1 ตำบลหนองสรวง พร้อมทั้งยกระดับขึ้นเป็นอำเภอ เรียกว่า " อำเภอวิหารแดง " เมื่อวันที่ 12 เมษายน 2504 ราวพุทธศักราช 2458 รัชสมัยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 ได้มีชาวละว้า อพยพเข้ามาตั้งถิ่นฐาน ณ บริเวณคลอง " คันลำ " ในจำนวนนี้มีพระภิกษุชาวละว้าเดินทางมาด้วย ท่านและชาวละว้าได้ช่วยกันก่ออิฐมอญ ซึ่งมีสีน้ำตาลแดง สร้างเป็นสำนักสงฆ์ที่คันคลอง เพื่อให้พระภิกษุสงฆ์รูปนั้นได้จำวัตร ซึ่งต่อมาคนในละแวกนั้นเรียกบริเวณนั้นว่า " คลองวิหารแดง" จนถึงบัดนี้ ในปัจจุบันสำนักสงฆ์ดังกล่าวไปปรักหักพังหมดแล้ว คงเหลือแต่ซากซึ่งอยู่คันคลอง หมู่ที่ 4 ต.หนองสรวง อ.วิหารแดง จ.สระบุรี คำว่า " คันลำ " หมายถึง คันคลองนั่นเอง เมื่อย้ายอำเภอมาตั้งใหม่จึงเรียกชื่ออำเภอใหม่ตามสำนักสงฆ์ว่า " อำเภอวิหารแดง " จนถึงปัจจุบัน

คำขวัญอำเภอวิหารแดง

เจดีย์พระคุณแม่ ธรรมชาติแท้ท่องไพร อ่างใหญ่ซับปลากั้ง อุโมงค์ทางรถไฟ บึงใหญ่หนองโพธิ์ ไข่โตส้มหวาน