ลายเครื่องปั้นดินเผาบ้านเชียง เป็นลวดลายที่มีเอกลักษณ์โดดเด่นเฉพาะของเครื่องปั้นดินเผาบ้านเชียง ภาชนะในยุคอารยธรรมก่อนประวัติศาสตร์เมื่อ 5,000 กว่าปีมาแล้ว ซึ่งขุดค้นพบที่ตำบลบ้านเชียง อำเภอหนองหาน จังหวัดอุดรธานี ลวดลายบนเครื่องปั้นดินเผาบ้านเชียงแบ่งออกเป็น 3 ยุค ได้แก่ ยุคต้น อายุ 5,600-3,000 ปี ใช้ลายเชือกทาบซึ่งคาดว่าเป็นลายที่ทำจากปอกัญชา ลายขูดขีด และการเขียนสี ยุคกลาง อายุ 3,000 ปี - 2,300 ปี เริ่มมีการขีดทาสีแดงบนภาชนะ ยุคปลาย อายุ 2,300 ปี - 1,800 ปี เป็นยุคที่มีลวดลายสวยงามกว่ายุคอื่นๆ ด้วยการเขีนลวดลายสีแดงจากสีที่เรียกว่าสีดินเทศ และลายส่วนใหญ่เป็นลายเรขาคณิต ลายสี่เหลี่ยม ลายวงกลม ลายก้านขด และลายก้นหอย กรมศิลปากร เห็นความสำคัญของอารยธรรมก่อนประวัติศาสตร์จึงได้ศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับเครื่องปั้นดินเผาลายบ้านเชียงทั้งในด้านการปั้น การเขียนสี และรวบรวมผู้สนใจเรียนการปั้นหม้อและการเขียนสี จากชาวบ้านในพื้นที่ตำบลบ้านเชียงเพื่อถ่ายทอดสู่อนุชนรุ่นหลัง ในปัจจุบันชาวบ้านเชียงได้ทำเครื่องปั้นดินเผาและเขียนสีลายบ้านเชียงตามแบบดั้งเดิมและคิดค้นลวดลายขึ้นใหม่เพื่อจำหน่าย ซึ่งเป็นการสืบสานภูมิปัญญาจากอดีตร่วมกับการประยุกต์ตามแนวทางของปัจจุบันอันเป็นเอกลักษณ์ของบ้านเชียง (ภาพและข้อมูลจากพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติบ้านเชียง)