งานประเพณีทิ้งกระจาดนี้จะเริ่มหลังวันสารทจีน ๓ วัน วันเพ็ญเดือน ๗ ตามปฏิทินจีน ประมาณปลายเดือนสิงหาคมหรือต้นเดือนกันยายน ตามปฏิทินไทย ซึ่งในช่วงเดือน ๗ คนจีนถือว่าเป็นเดือนผี เรียกว่า “กุ้ยโจ่ย”เพราะว่ากันว่าทางนรกภูมิจะมีการปล่อยดวงวิญญาณให้ออกมารับส่วนบุญในโลกมนุษย์อย่างเป็นทางการกำหนดเวลาให้ ๑ เดือน เมื่อครบกำหนดสิ้นเดือน ๗ แล้ว บรรดาวิญญาณเหล่านี้ต้องกลับสู่ที่เดิม มีบางท่านเรียกว่า “เปิดและปิดประตูผี”

ในการไหว้สารทจีน ที่นอกจากตามบ้านจะมีการ “ไป๊ฮ้อเฮียตี๋” คือไหว้ผีไม่มีญาติแล้ว ตามวัดจีนและศาลเจ้าต่างๆ ก็จะมีการทำพิธี “ซิโกว”แปลเป็นไทยได้ว่า ทิ้งกระจาดวิญญาณ ตามวัดและศาลเจ้าต่างๆ จะมีการทิ้งทานหรือทิ้งกระจาดให้คนยากคนจนในวันนี้วันนั้น

ของที่ให้เป็นทาน ก็คือของที่คนนำมาบริจาคหรือนำมาไหว้ในงานซิโกวนั่นเอง เป็นเครื่องอุปโภคบริโภคอันได้แก่ ข้าวสาร บะหมี่ น้ำมัน ผ้าห่ม หมวกกันฝน ที่เรียกกันว่า “โก๊ยโล้ย”ทุกอย่างที่คนนำมาทำบุญ

งานทิ้งกระจาดนี้จึงเท่ากับเป็นการทำทานในสองมิติคือ ทำทานให้ทั้งกับคนจนและวิญญาณไร้ญาติ ซึ่งจะจุดธูปเชิญดวงวิญญาณไร้ญาติทุกประเภท และทุกจำพวก ซึ่งในทางพระจะมีแยกประเภทเลยว่า

ตายในน้ำมี ๑๒ จำพวก

ตายในอากาศมี ๑๒ จำพวก

ตายบนบกมีอีก ๑๒ จำพวก

รวมทั้งสิ้น ๓๖ จำพวก

อีกนัยหนึ่ง จะมีที่อยู่ของดวงวิญญาณ เรียกว่า คติ ๖ คือ

นรกคติเปรตคติเดียรัจฉานคติอสุรกายคติมนุษยคติและสวรรค์คติ

จะเชิญดวงวิญญาณไร้ญาติใน ๔ คติแรกให้มารับส่วนบุญกุศลที่คนมาไหว้อุทิศให้ บุญอันเกิดจากการทิ้งทานให้คนจน และทานสำหรับวิญญาณคือเครื่องเซ่นไหว้ที่นอกจากจะมีของกินของใช้ดังกล่าวข้างต้น ก็ยังมีกระดาษเงินกระดาษทองอีกมากมาย